Shopping Shopping and some more shopping

Black friday is my favorite holiday!!
It reminds me of a song from English-vinglish.,

To to to to..
To your left is Prada
To your right is Zara
Giorgio Armani, Thank God it’s Friday
Gucci and Versace
Jimmy Choo, Givenchy
Diesel, Dior, Hokey Pokey, Gap and Bloomingdale
Louis Vuitton, Vuitton Vuitton.. Vuita Vuita Vuitton Vuitton..
Moschino, chino chino.. chi chi chino chino..
Valentino tino tino ti ti tino tino..

Seriously all the brands , midnight madness , entire friday!! Its just too good to be true..
Well I am sure you guessed how much I love shopping!! :)

But I am a very choosy person  , चोखंदळ पुणेकर न शेवटी.!! जोपर्यंत मनासारखी गोष्ट मिळत नाही
तोपर्यंत पाहत राहायच..फिरत राहायच..

रस्त्यावरची गर्दी बहुन मला फार लक्ष्मी रोडची आठवण येते..काय छान  वाटायचं तिथे..एक नुसती चक्कर मारून
आल तरी अगदी मूड बदलून जायचा..

So, my Black Friday was fantastic as usual..Planned/unplanned shopping..I think I love the feel more than
the actual shopping..Its so good to shop around midnight , those long lines (I could not even get into Coach :( )
Its just in the air..Its the feel of that Thursday night..Late night/early morning breakfast..lots of bags!!

Shoes, bags, accessories , clothes, colors , (dollars :( ) and much more,.,
Its so much fun..त्यावेळचा उत्साह..ते अनुभवायलाच पाहिजे..शब्दांमध्ये लिहिण थोड अवघड आहे..

पुन्हा एकदा वपुर्झा

खरच कुठलं हि पण काढावं आणि वाचावं..

माझ्या अगदी आवडीचं पुस्तक आहे..तसं कधीच पूर्ण वाचलेलं नाही..
आणि तसा प्रयत्न सुद्धा करणार नाही कदाचित..

माझं आणि बाबांचं अतिशय आवडतं पुस्तक आहे..आज खूप दिवसांनी पुन्हा एकदा वपुर्झा उघडलं..
आता इतकं चांगलं वाचून झाल्यावर मी काय लिहिणार ?
म्हणूनच काही ओळी वपुर्झा मधून..

"मी भगवद्गीता , रामायण वाचलेलं नाही, पण मी माझ्यापुरती एक व्याख्या केली आहे..प्रत्येक माणूस म्हणजे महाभारत.महाभारत शब्दाला
समांतर शब्द म्हणजे "षडरिपू " आणि माणसाला त्या शक्तीचा शोध घ्यावासा वाटला , ध्यास लागला कि भगवद्गीता सुरु झाली असं समजावं "


"आयुष्य कोणत्याही सिद्धांतावर चालत नाही.आयुष्य म्हणजे आखून दिलेली पायवाट नव्हे किंवा रेल्वेचे रूळ नव्हेत..ते गंगेच्या प्रवाहाप्रमाणे
सुसाट वाहत आणि उतार गवसेल तसं..त्याच्यासाठी पूर्वनियोजित आखून दिलेला मार्ग नाही.म्हणून आयुष्यालाही दिशा नाही.आपण ठरवलेल्या
दिशेनेच जात राहू , मुक्कामाचं ठिकाण जे निश्चित करू , तिथंच पोचू , हि शाश्वती नाही."

किती खर खरं लिहिलंय ना या पुस्तकात..जे रोज घडतं ते..आयुष्य आहे तसं...काही फंडे न देता सुद्धा सर्व काही सांगणार पुस्तक आहे हे..
अस करा म्हणजे तस होईल अशी बरीच पुस्तक आहेत..पण हे असा आहे अस सांगणरी फारच मोजकी..
आयुष्य बदलण्यापेक्षा जगण महत्वाचं नाही का ?

असंच

प्रतिबिंब 

मनाच आयुष्यात कि आयुष्याचं मनात. .

नक्की काय आहे , 

नक्की कोणत खरं ? कोणत प्रतिबिंब?

जे  दिसतं ते का जे वाटतं ते ?

दिसण्यामुळे वाटतं कि वाटतं तसं दिसतं ?

स्वप्न

कधी कधी कळतंच नाही..

स्वप्नं खरी होतात ?

 कि खऱ्याच असणाऱ्या गोष्टी स्वप्नात दिसतात ?

प्रवास  

म्हणे "Journey is more important than destination"

 पण मुळात destination  च नसेल तर प्रवास कुठे ?

अज्ञाताकडे जाताना करता येईल हा प्रवास enjoy??

आणि प्रवास करण्याचं मुळ कारण destination नाही का ?

काही व्यक्ती आयुष्यात येतात आणि आयुष्याकडे बघायचा दृष्टीकोणच बदलून जातो..

काही दिवसांपूर्वीची गोष्ट..न्यू-योर्क ची..

एम्पायर स्टेट बिल्डींग ला जाण्यासाठी आम्ही सगळे रांगेत थांबलो होतो...आता आम्ही खूप जण म्हणजे आम्ही दोघीच आणि बाकीची अनोळखी लोक..पण एकंदरीत काय तर सगळे आपले प्रचंड मोठ्या रांगेमध्ये उन्भे राहून शेवटी त्या   ८६व्या मजल्यावर पोचलेले..ले..न्यूयोर्क बद्दल तर म्हणले लच  आहे कि इथे सगळ्या प्रकारची लोक सापडतात..सगळे देश. वर्ण, वंश , सामाजिक स्तर..आणि त्याचं उदाहरण तिथे दिसत होतं..

आम्ही दोघी तर तिथून न्यू यॉर्क चा व्हीव बघून वेद्याच झालो होतो..Central park, statue of liberty,उंच बिल्डींग्स..टेक्सास मध्ये राहिल्यावर उंच इमारती पाहण्याची सवयच राहत नाही !!

त्यातच माझ लक्ष एका भारतीय कुटुंबाकडे गेलं..तिघ जण होती ती..आई बाबा आणि मुलगी..

नंतर बोलताना कळलं कि ते फिरण्यासाठी काही दिवस इथे आलेले आहेत..

जगातलं सर्वात महत्वाचं शहर बघायला..आणि हा तर "one of the best views of the city" आहे..

त्या मुलीबद्दल हेवा वाटावा इतकी सुंदर होती ती दिसायला.. उंचीपुरी , लांब सडक अगदी कंबरेएवढे  केस..

दोघी माय  लेकी बोलत होत्या..काकू सांगत होत्या तो समोर स्टाचू ऑफ़ लिबर्टी आहे..तिकडच्या बाजूला खूप उंच इमारती आहेत..

समोर सेन्ट्रल पार्क आहे..आणि बराच काही..

इथे आमच्या दोघींच्या गप्पा, एका फोटोत हे सगळ कस बसवायचा? तो पानोरामा मोड का चालत नाहीये, 

दुर्बीण आणली असती तर बरं झाल असत..अजून नीट  दिसलं असतं..

पण जेंव्हा त्या मुलीकडे वळून पहिल तेंव्हा कळल कि ती मुलगी जन्मापासून आंधळी आहे..

काका काकू किती प्रेमाने तिला सगळं दाखवत होते..आणि ती सुद्धा खूप मनापासून सगळ ऐकत होती..

तेव्हा लक्षात आलं कि हे कॅमेरा , दुर्बीण असल्या क्षुल्लक गोष्टींबद्दल कुरकुर करणारे आम्ही आणि डोळे नसताना सुद्धा 

न्यूयॉर्क बघणारी ती..किती फरक आहे ना.

माझ्याकडे जे आहे त्यात समाधानी राहणं ह्याचा खरा अर्थ तिथे समजला..

There is a famous saying , "“I complained about having no shoes until I saw a man who had no feet." 

The Boomerang Effect..(Again!!)

Yes I am going to write about my favorite effect. The Boomerang effect..Let me first explain what exactly is this Boomerang..
As per the Wikipedia page , "A boomerang is a thrown tool, typically constructed as a flat aerofoil, that is designed to spin about an axis perpendicular to the direction of its flight.
A returning boomerang is designed to circle back to the thrower."
In simple words , it is a piece of wood cut in such a fashion so that it returns back to the thrower after completing a round trip.

Here I am talking about the Boomerang Effect..We all know that whatever one gives in life comes back to him..or Newton's third law, every action has
equal and opposite reaction.

याचा अर्थ असाच ना कि जर तुम्ही आयुष्यात नेहमी चांगलाच करत असाल तर तुमच्या सोबत सर्व चांगलाच होईल..चांगल आणि वाईट याच्या व्याख्या प्रत्येकासाठी वेगळ्या
असतात..असो..तो आत्ताचा विषय नाही..

Returning to Boomerang effect, If one gives out the best , he should attract the best. Then why bad things happen to good people?
Why some of us do not get what they deserve, why does life look unfair to some of us? Why someone's life is filled with all the struggle.
Why does some of the best people do not have the best conditions? and so on..

Well the simplest conclusion will be , this boomerang thing is fake..Have you ever tried throwing a boomerang? Whoever has tried it will
say that it doesn't even return back..Then whats the point in even applying it to life. But if you meet an expert, he will be able to tell you that its
not the problem with the Boomerang , its the problem with the way you are throwing it..Change it slightly and you will be stunned with the result.

This simple thought was one of the best thoughts I had read ever..It's like one of those life changing thoughts!!

This is food for your mind too..Just imagine rather than denying the boomerang effect, isn't is better to go ahead and tweak our approach ?
The boomerang effect is valid irrespective of one believes it or not..Nay of us spend a lot of time questioning the laws of nature/physics.
Isn't it better to just think and refine our approach ?

एक तारा तुटलेला..

मधे एक कविता वाचली..बहुतेक हरिवंशराय बच्चन यांची आहे

खूप सुंदर वाटली मला..आणि त्यावरून जाणवलं , एखाद्या गोष्टीकडे बघण्याचा दृष्टीकोन कदाचित त्या गोष्टीपेक्षा सुद्धा मोठा किंवा महत्वाचा असू शकतो..तुटत्या ताऱ्याला बघून डोळे मिटून काही तरी मागणं या पलीकडे आपण त्या ताऱ्याचा विचार सुद्धा करत नाही..पण या कवितेत त्यांनी लिहिलंय..

                                                          यह परवशता या निर्ममता 

                                                          निर्बलता या बल की क्षमता

                                            मिटता एक, देखता रहता  दूर खड़ा तारक-दल सारा..

                                                              देखो टूट रहा है तारा..

आणि आपण त्याच तारक - दलाच्या त्या ताऱ्याला न वाचवण्याच्या दुःखावरती आपल्या इच्छेचे महाल उभे करतो..ती कविता वाचून मला इतकं वेगळा वाटलं होतं..त्या पडणाऱ्या ताऱ्याकडे बघायचे हे किती दोन वेगळे दृष्टीकोन..तसं बघायला गेलं तर अगदी प्रत्येक गोष्टीबद्दलच हे लागू होतं..

एखाद्या प्रश्नाकडे किंवा समस्येकडे प्रत्येक जण वेगळ्या अर्थाने बघतं..माझा एक मित्र आहे, त्याच्या बोलण्याचा अर्थ लावायचा प्रयत्न केला तर तो फक्त एक वाक्य म्हणतो "As you take it"..खरच जर समजा आपल्या समोर आलेल्या परिस्थितींना बोलता आलं असतं तर त्याही तेच म्हणाल्या असत्या..

सीमा , मर्यादा, boundaries, limitations

सीमा , मर्यादा काय मस्त शब्द आहेत ना..

खूप दिवसांनी या ओळी आठवल्या मला

खळ खळ धावत फेसाळत हा सागर उसळुनी येतो 

मर्यादांना उल्लंघुनी नव आव्हाना घेतो

मर्यादा पाळण्यासाठी का त्यांचं उल्लंघन करण्यासाठी? मला नक्की काय ते कळतच नाही कधी कधी..

हे अगदी सातवी आठवी मध्ये आई बाबा म्हणायचे तसं झालंय..कधी म्हणायचं तू लहान आहेस अजून आणि कधी म्हणायचं आता मोठी झालीयेस तू ..

खर तर ते आत्ता सुद्धा असं म्हणतात..काय ते ठरवायला नको का त्यांनी..

मर्यादांच पालन करणाऱ्या रामाची आपण पूजा करतो आणि सगळ्या सीमा ओलांडून पलीकडे जाणार्या संत मीरा बाईंची सुद्धा!! 

थोडं विचार केला तरी बर्याच वेगळ्या गोष्टी समोर येतात..मर्यादा या पार करण्यासाठीच तर असतात.. जर जगात राष्ट्रांच्या सीमा नसत्या तर कोणी कोणावर 

राज्य करण्याचा प्रश्नच आला नसता.. ती सीमा होती म्हणून कोणीतरी ती ओलांडून जग जिंकायला निघाला...जर चौकटी आखलेल्या नसत्या तर त्या चौकटीबाहेर जाऊन 

काम करणारी लोक पण नसती का?

 These days people are not talking about thinking outside the box. They are talking about thinking as if there was no box!!

No limitations..No boundaries..These limitations might be mental blocks that have created invisible fences or may be true physical limitations(there are not many these days!!).. 

No one had ever run a mile in less than four minutes, so this was a limitation, boundary, मर्यादा..but then Sir Roger Gilbert Bannister decided to change it. Once he achieved it , surprisingly many people could. It's like he stretched the boundary. When I read Michael Phelps's book No Limits, I had realized that limits are in our mind.

Not in our physical reality ( this word comes from reading Deepak Chopra :) ) 

तात्पर्य काय तर मर्यादा नसतील तर कोणी त्यांना उल्लंघून जाणार नाही आणि सीमाच नसतील तर त्याचा विस्तार करणे अशी काही गोष्टच उरत नाही..

The Dark Knight Rises!!

Yes me and superhero movie!! Since Avengers I am watching every superhero movie. I loved Christian Bell in the movie. He is superb!! Mr Bruce Wayne. The movie is a true perfection. As I have not seen any other Batman movie I don't have anything to compare.

I liked Batman and his character, the city of Gotham, the prison , most importantly the message "Determination".

It is the Determination Blake has that one day all the cops will be out.

It is the Bruce's Determination to get out of the prison.To do the impossible.

Alfred's hope to see Bruce in Italy.

The commissioner's determination to save the city.

The trapped policemen's hope that they will be out sometime.  

It's a beautiful movie and every single detail is taken care of. The gadgets, costumes, dialogues everything!! Here are some dialogues I really really liked.

"Be careful what you wish for."

It doesn't matter who we are...what matters is our plan. No one cared who I was till I put on the mask.

A hero can be anyone, even a man doing something as simple and reassuring as putting a coat around a young boy's shoulders to let him know the world hasn't ended.

While watching the movie I remembered the text from Seven Spiritual Laws of Superheros by Deepak Chopra/Gotham Chopra. Now I can relate to that book. Do read it. It's a good read.

As a man thinketh!!

                                This is a true classic!! I believe this is the base of all the modern self help/belief/new thought genre.. The author James Allen published this book in the year of 1902.This book has got everything a person might need to live his life completely!! Hats off to Mr Allen. What a book!! I am just going to write some of the phrases from this book. Do read this classic.



Only by much searching and mining are gold an diamonds obtained, and man can find every truth connected
with his being if he will dig deep into the mine of his soul.

Circumstance does not make the man; it reveals him to himself.

You cannot travel within and stand still without.



You will be what you will to be;
Let failure find its false content
In that poor word, "environment,"
But spirit scorns it, and is free.

It masters time, it conquers space;
It cows that boastful trickster, Chance,
And bids the tyrant Circumstance
Uncrown, and fill a servant's place.

The human Will, that force unseen,
The offspring of a deathless Soul,
Can hew a way to any goal,
Though walls of granite intervene.

Be not impatient in delay,
But wait as one who understands;
When spirit rises and commands,
The gods are ready to obey.


There can be no progress, no achievement without sacrifice, and a man's worldly success will be in the measure that he sacrifices his confused animal thoughts, and fixes his mind on the development of his plans, and the strengthening of his resolution and self reliance.

Journey

आज मी खूप साधी गोष्ट लिहिणार आहे..
जी मी अनुभवली आहे..या आठवड्यात मी नवीन फोन घेतला..Finally!! २ वर्ष ज्या गोष्टीसाठी थांबले होते ती झाली..
सुरुवातीला जेव्हा इथे आले तेव्हा लगेच चांगला फोन नाही घेतला आणि मग कंपनीच्या पॉलिसी प्रमाणे २१ महिन्यांनी मला नवीन फोन मिळाला..

मी हे २१ महिने संपण्याची अगदी मनापसून वाट बघत होते..जेव्हा मी हा फोन घेतला तेव्हा मला समजलं
It is not about your destination, it is about the journey!!

I know a lot has been said/written about this Journey..But trust me, one won't understand the journey unless
one experiences it..हे मिळालं कि माझ्या आयुष्यात "stability" येईल..या गोष्टी झाल्या कि मी आनंदी असेन..
मी कित्येक वेळा म्हणायचे, नवीन फोन मिळाला कि मी असं करेन आणि हे APP वापरेन..पण नवीन फोन मिळेपर्यंत चा काळ,
हे २१ महिने..त्याचं काय ? आज कळतंय कि ते ही तेवढेच महत्वाचे होते..ते ही मी तेवढेच आनंदाने काढले..
खरच नवीन फोन मिळाला म्हणून काही आयुष्य बदलत नाही,व्यक्ती म्हणून मी बदलत नाही , तसंच आहे बाकी सगळ्या गोष्टींचं सुद्धा..
ध्येय पूर्ण झालं म्हणजेच आनंद मिळेल असं नाहीये..तुम्हाला सगळ्यांना या गोष्टी कदाचित माहित असतील
पण मी मात्र अनुभवातून शिकणाऱ्यापैकी  एक आहे..जर मी आज आनंदी नसेन तर मी अमुक एक गोष्ट पूर्ण झाल्यावर
आनंदी असेनच अशी guarantee आहे का ?


जास्त नाही लिहिणार फक्त एवढाच म्हणायचं आहे
It is not the destination!! It is the journey!!

अंधाराची गंमत

एवढ्यात मी एका ठिकाणी हे ऐकलं अंधाराबद्दल आणि त्यावरून जे सुचलं ते लिहित आहे..

भरून आलेलं आभाळ..मिट्ट काळोख..
भरलेले डोळे आणि त्याहूनही जास्त मन..

या अंधारात सावली देणारं झाड काळ
आणि त्या पडलेल्या सावल्याही काळ्याच..

मनातल्या पडद्यावरची स्वप्नं सुद्धा काळी
आणि त्यावर पडणारा पडदा सुद्धा काळाच

अंधारलेल्या या क्षणी स्वच्छ काही काही दिसत नाही
काळ्या कुट्ट अंधारात आरसा सुद्धा खरं बोलत नाही..

ओथंबून वाहणाऱ्या भावना सुद्धा गडद व्हायला लागतात..
आणि कदाचित त्यासोबत वाहत जाणारा सुद्धा..

Getting through!!

The title does not explain anything right?? I recently read about Milton Hyland Erickson!!
This is an excerpt from Paulo Coelhos's blog.

"At the age of seventeen, Milton Hyland Erickson was a victim of polio. Ten months after he contracted the disease, he heard a doctor tell his parents: “your son won’t live through the night.”

Ericksson heard his mother crying. “Maybe she won’t suffer so much if I get through tonight,” he thought to himself. And he decided not to sleep till dawn.
In the morning he shouted out: “Hey mother! I’m still alive!”"


My father always says, "Once you come out of the difficult times your life changes, It is better than ever..It is grand.. Just have to survive these difficult times.."

Or my mother says, "Whenever there is a storm..Wait..Wait patiently for the storm to pass.Do not light your candle unless it passes.."

So this one is for everyone out there..This too shall pass..Anything and everything eventually passes..
Whatever is the present will be past soon..For now.Just hang on..Hang on for that one night..Wait for that brand new sun..You never know, this sun will be the  beginning of a new life..may be a new era..
It is just about hanging on a little more..

Water and Emptiness!!

Read an amazing thought!!
Let us consider a glass half filled with water. One can not  change the water level in the glass by waging war on the emptiness and trying to rip out the emptiness. The emptiness goes by filling the glass with water.



किती साध्या शब्दांमध्ये किती सुंदर अर्थ आहे.. एखाद्या पाण्याच्या ग्लासातल्या पाण्याची पातळी वाढवायची असेल तर त्यातल्या रिकामेपणाशी युद्ध करून चालणार नाही..तर पातळी वाढवण्यासाठी त्यात पाणीच घालायला हवं..
दोन्ही गोष्टींनी उद्देश्य तेच साध्य होणार आहे...ग्लास भरणे!! पण रिकामेपणाशी युद्ध करून वेळ आणि शक्ती घालवण्यापेक्षा सरळ पाणी ओतण सोपं नाही का??

Spent quite some time on thinking about this one..Simple yet very powerful thought..

पावसाच मन

पावसाला पण मन असतं?

कुणासाठी नवीन आयुष्य घेऊन येतो हा..

तर कुणाचं आयुष्य उध्वस्त करतो हा..

त्यालाही मन असेलच कि..

पावसाच मन..कुणी न समजून घेणारं..

या नवीन चैतन्याने तरारून उठलेलं मन..

नवी पालवी..नवं आयुष्य..नवी उमेद..

पावसाचं मन..प्रसन्न..उत्साही..

थेंबाथेंबातून सळसळणाऱ्या चैतन्यासारखं..

बडबडगीतं म्हणत कुणीतरी सोडलेल्या बोटीसारखं 

ना कालची आठवण ना उद्याची चिंता

पावसाचं मन..निरागस..गोंडस..

त्याच हेलाकावणाऱ्या बोटीसारखं..

अश्रू लपवण्यासाठी भिजणाऱ्या तिच्यासारखं

थेंब काय अन अश्रू काय दोन्हीही पाणीच..

पावसाचं मन..त्या वेदनेसारखं..

बोचणाऱ्या त्या प्रत्येक थेंबासारखं..

खिडकी

आज संदीप खरेच्या कवितेतल्या या दोन ओळी अगदी माझ्या मनातल्या भावना व्यक्त करतायत!!

इथे दूर देशी माझ्या सुन्या खिडकीच्या पाशी..
धरे सर काचभर तडा!!

खरंच..खिडकी..मला माझी खिडकी फार फार आवडायची..
माझ्या रूम मधल्या खिडकीतून सुंदर चाफ्याचं झाड दिसायचं..
पौर्णिमेच्या रात्री त्या फुलांवर पसरलेला चंद्रप्रकाश!!
काय सुंदर दिसायचं सगळं..

खिडकी..जग दाखवणारी..
मनाची असेल किंवा घराची..

आज खिडकी वेगळी आहे समोर..
पण आकाश मात्र तेच आहे..
दिसत नसेल चाफ्याचं झाड समोर..
पण त्याचा वास अजून मनात दरवळत आहे..

याच खिडकीत स्वप्नं पहिली..
काही पूर्ण झाली तर काही..
याच खिडकीतून उडणारे पक्षी पहिले..
पडणारे पतंग सुद्धा इथूनच दिसले..

याच खिडकीत कित्येक प्रश्न पडले..
उत्तरं शोधत किती तास घालवले..
काही उत्तर मिळत गेली..
तर काही प्रश्न गुंतत गेले..

बाहेर तर जग पाहिलंच या खिडकीतून
पण मनात सुद्धा इथेच डोकावलं..
हरवलेल्या गोष्टी शोधता शोधता..
सगळं काही इथेच सापडलं..

खरंच आज खिडकी तर आहे इथे पण ते चाफ्याचं झाड मात्र नाहीये..

Damsels in Distress

                 What an adventurous day we had!! We can not forget this day..This is the glorious day when my dear friend decided to get married!! This is the day when w e roamed around Dallas, Irving, Lovefield airport and whatever you can think of!! This is the day when we just trusted on intuitions..This is the day when I actually said, "प्लीज भगवान जी अब तो हद पार हो चुकी है अब इस दिन में बहोत excitement हो गयी..बोरिंग बना दो जी इस दिन को!!"

              आता अजून न ताणता आपण आजच्या दिवसाकडे येऊया!! So here we are, Sunday the 13th!! 13th OMG!! Now the morning was quiet usual..Tea and old hindi songs..As I am moving to another place, I went ahead and shifted some of my stuff..Now the adventure begins..Now the situation is we have to go to National to get Sonia's car. It is open till 4. We start at 2.45, half way through I just asked Sonia if she had her credit card!! Dear Ms Patil realized that she had left it back home..So we come back and pick it up..Then we try our best to find the National outlet but just can't! Thanks to google maps for the directions..we are lost now..Sunday afternoon..Downtown Dallas!! As the National outlet closes at 4, we decide to head towards LoveField Airport!! Dallas दर्शन!! The American Airlines Center..Place we have never been to!!
रणरणत्या या उन्हात आम्ही फिरतोय..Then finally we reach the LoveField Airport..There Sonia gets in and decides to rent a car from National..Dear god..Thanks a lot, I said in the car..But sometimes relief is a momentary phenomenon I guess!! Looks are soooo deceptive!! The good looking guy at the counter charged Sonia's credit card for ALAMO!! Really!! आणि आता त्या कार्डच लिमिट सुद्धा संपलंय..उद्या काका काकू येणार आहेत..काय करायचं आणि कसं ??

             काही दिवस खूप मजेशीर असतात त्यातलाच हा एक !! मग आता आम्ही घरी यायचं ठरवलं..

             एकदाचं घरी जाऊन चहा प्यावासा वाटतोय..पण पिक्चर अभी बाकी ही मेरे दोस्त!!

             थोडं पुढे आलो..आणि गाडीतून आवाज यायला लागले..आता हे काय नवीन म्हणून मी चुकीच्या लेन मधून गाडी कशीबशी, एका काकांचा कर्कश हॉर्न ऐकून बाहेर काढून पार्क केली..आणि जय हो!! गाडी बंद!! आता काय??

The new scene is me and sonia sitting on a footpath..आणि माझी आयुष्यभराची सगळी महत्वाची कागदपत्र!!

आता मला खरच हसू येतंय..आणि सगळ्यात महत्वाचं..हि गाडी बंद पडण्याची जागा..

We are at one of the best shopping places in Dallas..Highland Park Village!!

In the worst possible attire, we are at the Shoppers paradise..And look it starts raining!!

दिवसभराच्या कडक उन्हानंतर आम्ही फुटपाथ वर असताना पाउस!! नशिबाने माझ्याकडे जिथून गाडी घेतली त्यांचा 

कार्ड होतं..Pure luck!! आता त्यांनी फोने उचलला तर ना..खूप वेळाने त्यांनी फोन उचलला आणि मग towing van ची व्यवस्था केली..त्याला अजून तास दीड तास नक्की लागेल..आता मग काय करायचं? मग सोनिया गाडीजवळ थांबली आणि मी गेले कॉफी आणायला..

              सकाळपासून २ ब्रेड चे तुकडे खाल्ले होते..आता तर भूक सुद्धा मेली होती..I entered Highland Park village..It is super classy..Jimmy Choo, Escada, Five and Ten, Bang & Olufsen and what not..Amazing luxury shops..and I didn't even think of going in..My credit card is going to be happy for that..:) Finally reached starbucks..Got coffee and muffins..Good to go..Most importantly WATER..ये सोडा-शोडा सब अपनी जगह..पाणी का काम पाणी हि कर सकता है!!

              खरच जब वी मेट ची आठवण येत होती..मग मी गेले परत गाडीच्या इथे..

आम्ही खरच छान गप्पा मारल्या इथे बसून..आणि ठरवलं..It is time to take life second by second..Not month by month, day by day, minute by minute as we didn't know what adventure is in store for us next moment!!

The most important thing!! This day should be engraved in GOLD as my dearest friend finally finally decides to get married..देवा संकटांनी का होईना..लोकांना सुबुद्धी सुचते !! Yes! Now you know this is the where Sonia decides to get married..आता यंदा कर्तव्य आहे!! म्हणा जर २०१२ मध्ये सर्वनाश नाही झाला तर..:):):)

            Ohh..Back to our story..SO this towing truck..आजोबा आले एक towing truck घेऊन..मी इतनी प्लीस्ड किसीसे मिलकर नाही हुई ठी जितनी आज  आजोबा से मिलकर हुं...आता त्यांनी गाडी त्या ट्रक मध्ये लोड केली..माझ्या मनात धाकधूक..सगळं काचेचा सामान होतं ना त्यात..मग आम्ही दोघी त्या ट्रक च्या एका फ्रंट सीट वर बसलो..आणि सीट बेल्ट मध्ये पण मावलो..मी आणि सोनिया!! I know..Very hard to imagine!! आता घरी जायच्या रस्त्यात..आजोबांना बोर होऊ नये म्हणून आम्ही मध्ये मध्ये बोलत होतो त्यांच्याशी..पण खास काही नाही..ते फार जोरात गाडी चालवत होते..मला वाटतंय विसरले असावेत कि हा ट्रक आहे!! आम्ही  कसेबसे घरी आलो..गाडीतून सामान काढलं..आता माझा या घरी गरजेचं काहीही सामान नाही..उद्या घालायला कपडे पण नाहीत..मग साईसोबत आम्ही walmart मध्ये गेलो, माझ्यासाठी कपडे घ्यायला नाही

सोनियाला सामान घ्यायचं होतं..मग दुसऱ्या घरी जाऊन कपडे आणले..आता बास..आता भूक लागली आहे..घरी आलो आणि मग पिझ्झा मागवला..तो सुद्धा उशीराच आला..

              आणि आता मी झोपतीये..संपला आजचा दिवस!!संपला एकदाचा हा दिवस..आता उद्या काय होईल माहित नाही!!

वादळापूर्वीची ती भयाण शांतता..

जणू काही निसर्ग स्वतःचाच 

रुप एकदा न्याहाळतोय..शेवटच..

काळ-कुट्ट झालेलं आकाश 

भरून आलेलं आकाशाचं मन..

त्यात सगळं दाटलाय..

भावनांनी थैमान घातलंय..

आणि मग..तो क्षण..

होत्याच नव्हतं करणारा.. 

अनेकांचं आयुष्य बदलणारा..

वर्षानुवर्षांची मेहनत उध्वस्त करणारा..

अस्तित्वावरच प्रश्नचिन्ह आणणारा..

तो क्षण..आता मात्र भूतकाळात गेलेला..

आता जणू काही पहिल्यांदाच 

आकाश स्वच्छं दिसतंय..

ते काळे ढग दूर निघून गेलेत..

मन मोकळं करून आकाश शांत झालंय..

दमून गेलंय..निरभ्र आकाश..

एक नवीन उमेद देतंय..

पुन्हा एक नवीन सुरुवात करण्याची..

आकाशाच्या आरशात स्वताला पाहण्याची..

सर्वस्व गमावलं तरीही नवा डाव मांडण्याची..

Predictions..Speculations..

                  Computer Architecture on my Mind..I am currently working on my CompArch project..I really find this one really really interesting..It is all about predicting outcomes and increasing the speed..Isn't this human tendency?? I would really like to know my future before it actually comes and off course I want to do everything as fast as I can..The only difference is in the computer architecture course we are talking about microprocessors and here about life!!
                   Lets start with a simple example, I am leaving office..My mind is filled with calculations and prediction for the time I will reach home..Then I start considering parameters like speed limits, traffic, lights, roads etc etc etc and predict the destination time! How on earth am I going to enjoy the drive back home??
Similarly in computer architecture, we study how to increase the speed of computations and how to predict the outcome of operations without actually doing them..
                   I wish the predictions were easy and most importantly accurate!! There are different types of predictors(Now I am back to microprocessors..I wish I was talking about life.:):) ) For people who do not know much about this subject(including myself) lets try and make it simple..Lets stick to only branch predictors..These are the methods for deciding whether a branch will be taken or not..In simple terms it will decide whether I will or will not be doing a certain thing..
                    Lets start with the basic ones, "Static Predictors"..These are pretty dumb..They decide the direction of the branch even before the program starts executing!!These are like our attitudes, some of us start working on a project/goal by deciding they will/wont be able to complete it..We call them pessimists or optimists..
                   Then come the "Dynamic Predictors"..They predict the behavior by taking into account the last prediction of the same branch and all other branches..This is like the example we discussed about leaving office..We predict the time by considering all the situations we had been into..Generally we call them the "practical people"..A person who analyses the situation and then decides his/her course of action without getting emotionally attached to them..
                  There are five more types, but for now these two are good enough!!I hope someday we will achieve 98% efficiency in predicting life..:):). .Just kidding..Hope that doesn't ever happen..Otherwise the word  "surprise" will no longer be in the dictionary!!

Theory of Relativity!!

                    No no no, I am not talking about any one of the two theories(special relativity and general relativity for those of us who are ignorant of his great work) by Albert Einstein..It is my new found understanding about Life, problems, happiness everything!! I wont say that it occurred to me from no-where..It was there..Always there, but I never named it!!
                   So here it is..Everything in this life is relative..Lets start with a very simple example, height..People who have seen me won't(hopefully) say that I am short!!(FYI I am 5'7").. But in my family, my father, mother and my little sister all are taller than me..They all keep teasing me for being short!! They won't even let me talk in some matters just by saying, "ohhh sorry dear , this one is not for short people!!"      :(:(:(

                  Sometimes whenever I feel that I am in midst of very big problem/situation, I simply say to myself..हे ब्रह्मांड..त्यात एवढीशी आपली आकाशगंगा..त्यात एवढीशी आपली सूर्यमाला..त्यात अगदी छोटीशी हि पृथ्वी..त्यात फक्त एक त्रीतीयांश जमीन..त्यात कोट्यावधी लोक आणि पशु-पक्षी, झाडं-झुडूप, देश, युद्ध आणि बरंच काही..त्यात माझा जीव केवढा..आणि मग माझे प्रश्न कसे काय एवढे अवघड आणि प्रचंड मोठे असू शकतील ?? See Relativity helps!! There is a reason Einstein was extra-ordinary..The concept of relativity is way beyond our brains..The second aspect of relativity is comparing your problems with your own problems!! Confusing?? Just take all your problems and then you will know what matters and what not!!
                 Talking about problems..I am fortunate to meet different kind of people in my life..People whose problems range from getting the right shade of nail color to making sure that they say the right words so as to avoid public outrages!! (FYI : Getting the right shade of nail-color can be very difficult)All kinds of people..When you meet people, who are working full time/earning their masters degree/giving back to community/working in the city council/being in fantastic physical condition still very energetic and enthusiastic to talk to you, (I am talking about just one person who does all of this) you know that you can't complain being busy..Relativity helps..It assures that everything is just fine!!
                  Enough of problems now..Someone had rightly said, Life is too short to keep thinking about problems..Well I do not live in any ideal world, so I know there are problems but there are solutions as well..And everyone one of  us would find their own solution..For now lets just remember..
हे ब्रह्मांड..त्यात एवढीशी आपली आकाशगंगा..त्यात एवढीशी आपली सूर्यमाला..त्यात अगदी छोटीशी हि पृथ्वी..त्यात फक्त एक त्रीतीयांश जमीन..त्यात कोट्यावधी लोक आणि पशु-पक्षी, झाडं-झुडूप, देश, युद्ध आणि बरंच काही..त्यात माझा जीव केवढा!!

Titanic Revisited..

                 Yes Titanic it is!! The only differrence is the third dimension that was added to it..I wish I could see all my "all time favorite" movies on big screen..I missed moghul e azam, dev anands lastest release hum dono..I wish one day hum apake hain kaun comes back!! It will be so nice to see my favorites on big screen..I won't say Titanic is my all time favorite, but yes definitely it is one of my favorites!!Lets come back to movie a bit later..
                 Exactly 100 years ago on April 15th 1912, the Atlantic ocean witnessed one of the biggest tragedies in the history of the world. The ship of dreams "RMS Titanic" sank taking more than a thousand and half people to the bottom of the ocean. This was the first and unfortunately the last voyage of this giant ship.Everyone is well aware of the details about the ship as there have been many movies, documentaries, books about it..A lot has been discussed and seen about titanic. There have been debates about whether movies should or shouldn't be made based on tragedies, so lets not get into all those details..
             Back to the movie, I like the movie because the actors have done a wonderful job. The details are beautifully taken, it all looks very real..The description of the ship in the beginning, the characters of Jack and Rose, Rose's family,everything..Rose, a woman stuck in her life, knowing that there is no way out..Jack a free soul helping her find a way out..The proud designer of the ship, the captain..
                 The iceberg visible in Thomas Andrew's eyes, the end of Edward Smith, the captain.. Ruth's pain when she says , We're women, Our choices are never easy..The differences between classes..The statue of liberty in Fabrizio's eyes..the orchestra members, playing till the end..marvelous details..hats off to the director..everything looks so real..You are sinking, not in Atlantic ocean but in your own tears..Most importantly, it is the trust.The trust Rose had in Jack when she steps up that railing, the trust she has in him even when she knows they are sinking now..Her life, she lives for her last promise to Jack, I'll never let go Jack..It was easy for her to die, but she survives, for the promise..She whistles with all the energy she had just for the sake of that promise..She does everything Jack wanted to do..She fulfills his dreams..He is alive only inside her..This movie is really an excellent piece of work..No wonder they won 11 Oscars!! For me it was a wonderful experience, watching it on the big screen..

चिंब मी..

या अवेळी आलेल्या पावसात भिजून चिंब मी
या हिरव्यागार झाडाखाली अशी उभी चिंब मी

ओल्या ओल्या गार वाऱ्यावर झोकून देऊन चिंब मी
हिरव्या हिरव्या पानांची सळसळ आणि चिंब मी

मातीचा हा दरवळणारा सुंगध अनुभवत चिंब मी
वेळेचं भान कधीच  हरवून गेलेली चिंब मी

अजून थोडं भिजावं...पावसात भटकावं...
एकटच फिरावं..विचारांमध्ये रमाव...
हळूच हसावं थोडसं..आपल्याच जगात हरवावं..
चहा-भजी खावीत..जुनी गाणी ऐकावीत..
कोण जाणे हा पाउस..हि वेळ..हा सुगंध ..
आणि हि अशी मी..पुन्हा कधी एकत्र येतील..

An enchanting performance!!

                    Traveler , A journey from Indian classical music to Spanish flamenco!! Enchanting !! मंत्रमुग्ध होणं म्हणजे काय याचा खूप खूप दिवसांनी अनुभव आला..भैरवी पासून झालेली सुरुवात वेगळ्याच उंचीवर पोचलेलं मध्यांतर..आणि परत त्याच उंचीवरून सगळ्या अपेक्षांपेक्षा खूप पलीकडे संपलेला कार्यक्रम...आजची संध्याकाळ खरंच अविस्मरणीय आहे..अजूनही डोक्यात तीच धून आहे..तेच ताल आहेत..बऱ्याच दिवसांनी अशी छान सतार ऐकायला मिळाली..पखवाज , spanish आलाप, ड्रम्स, गिटार आणि मंतरलेली संध्याकाळ...अशा लोकांना बघून कळत कि effortless performance काय असतो ते..उस्ताद उस्मान खा एकदा म्हणाले होते, सतारीसोबत एक नातं जुळायला हवं गायत्री...आज जेव्हा भानावर आले तेव्हा त्याचा अर्थ कळला...अशा कार्यक्रमांचा सगळ्यात मोठा वैशिष्ट्य असं असतं कि अर्थ तुम्ही काढायचा असतो..तुम्हाला त्या रचनेचे नाव सुद्धा माहित नसतं..त्यावर तुम्ही विचार करता..तुमच्या मनातले अर्थ लावता..काही गोष्टी लिहिता येत नाहीत आणि वाचून समजत नाहीत, त्या अनुभवायलाच हव्या..त्यातलीच हि एक..मी अनुष्का शंकरान्बद्दल काय बोलणार किंवा लिहिणार..मी इथे फक्त मला काय वाटला त्यातलं थोडसं लिहिणार आहे..

               एक रचना सादर होत होती..तेव्हाचे माझ्या मनातले काही विचार..

हो..आज..आत्ताच..मनातलं सगळं संचित उधळून मुक्तपणे नाचणारी ती..

एक काळा पडदा..तिच्यावरचा तो spot light..

तिचं बेधुंद होऊन नाचणं बघायला कोणी नाही..

तिच्या घुन्गरूंचा तो आवाज..ऐकायला फक्त तीच..

मनातल्या सगळ्या भावनांचा तो खेळ..

हे आयुष्य माझं आहे..यातला प्रत्येक क्षण..

आता हळूहळू त्यातल्या व्यक्ती, अनुभव बाजूला जात आहेत..

आयुष्यातली ध्येयं..चुका..विजय..पराभव..सगळं सगळं..

भूत आणि भविष्याच्या मध्ये फक्त ती..

तिच्यासाठीच ती..आणि घुंगरू..सतार..

त्या तालासोबत एकरूप झालेली ती..तिचं मन..

आसमंतात भरून राहिलेला तो आवाज..

मनातल्या सगळ्या अव्यक्ताची एक अभिव्यक्ती..

त्या प्रत्येक क्षणातला आनंद..

ती जुगलबंदी..कुणी बघेल..काही म्हणेल..

या सगळ्याच्या पलीकडे असलेली ती..

काळ-वेळ सगळ्याच्या पलीकडे..फक्त स्वतसाठीच आज..

आत्ता..."मी"...तिच्यातला स्वाभिमान..जिद्द..

स्वप्नं..इच्छा..आकांक्षा..

आज सगळं थांबलंय फक्त  तिच्यासाठी..

--------------------------------------------------------------------

हि रचना ऐकली आणि घरी येऊन त्याचं नाव पाहिलं, 

"Dancing in Madness"

---------------------------------------------------------------------

Please do checkout her latest album.The tunes are also available on her official website..

The Fear Factor..

        I tried Ice skating the other day..Initially I was holding the bars around the arena to take support..After two such rounds to that arena, I realized, this is not taking me anywhere..I dont want to be the same after I get out of this place..And unless I fall down, I wont learn..This one is similar to my karate trainer, he always used to say, "Unless you are badly hurt, you wont get back to your opponent!!" Really and that moment I just let the bars go and started skating..Fell down many times..Tried getting up again..and again and again..Then just a simple thought crossed my mind..If I didnt know what will happen when I fall down, will I be scared??
That reminded me of a recent post on someones wall.. I am not scared of dark , I am scared of what is in it!!
On similar lines,

मला न वाटे भय या उंचीचे
येथून पडण्याचे भय वाटे मला

मला न वाटे भय अंधाराचे
वाटे मला काय होईल येथे

मला न वाटे भय पाण्याचे
वाटे मला भय त्यात बुडण्याचे

विश्वास ठेवण्याची भीती नाही मला
घाताची मात्र धास्तीच आहे मला

आगीची नाही वाटत मला भीती
होरपळण्याची वाटते रे भीती

कष्ट करण्याचे भय नाही मला
पण असफल होण्याची भीती आहे

बोलण्याची अजिबात भीती नाही मला
गैरसमज/परिणाम घाबरवतात मनाला 

तरकश..

                          नावावरून काही कळत नाहीये ना..तरकश ...मी वाचलेला जावेद अख्तरंच पहिला पुस्तक..खरच त्यांच्या लिखाणाबद्दल मी लिहिणं/बोलणं फारच वेडेपणाच ठरेल..काय सुंदर नाव आहे या पुस्तकाचं..In English it translates as 'quiver'..Quiver" means both the container for arrows as well as the delicate trembling of the lips just before the eyes well up with tears..दोन्ही अर्थ किती चपखल बसतात या पुस्तकाच्या नावाला..बंजारा..एक मोहरे का सफ़र..मेरा आंगन मेरा पेड़..आणि मध्ये मध्ये लिहिलेल्या अनेक ग़ज़ल..फार सुंदर लिहिलंय त्यांनी या पुस्तकात..मी कधी त्यांचं लिखाण वाचायचा प्रयत्नच केला नव्हता..मध्ये अचानकच शोधता शोधता या पुस्तकाचा नाव मिळालं..तरकश..वाचायला घेतलं आणि परत एकदा जाणीव झाली कि आपला हिंदी अगदीच बर म्हणण्याच्या लायकीच आहे..पण त्यांनी अवघड शब्दांचे अर्थ दिले आहेत बाजूलाच..पण त्यांच्या कवितांमध्ये एक इतका चांगला flow आहे कि अर्थ कळायला प्रत्येक शब्दा कळायची गरज वाटत नाही..  ज़िन्दगी न मिलेगी दोबारा किंवा नमस्ते लन्दन मधल्या त्यांच्या गाण्यांना तर तोड नाहीये..

त्यांच्या काही मला खूप आवडलेल्या गजल/गाण्यांमधल्या ओळी इथे लिहितीये..अगदी हिंदीतच म्हणायचं तर दिल को छु जाने वाले नगमे है ये..

           हर ख़ुशी में कोई कमी सी है

           हंसती आखोंमे भी नमी सी है

           दिन भी चुप चाप सर झुकाये था 

           रात की नब्ज भी थमी सी है 

   

          ख्वाब था या गुबार था कोई

          गर्दा इन पलकों पे जमी सी है 

त्यांनी भरपूर सुंदर गाणी लिहिली आहेत..पण मला सगळ्यात जास्त नमस्ते लंडन मधली गाणी आवडतात..कदाचित माझ्या आवडता पिक्चर आहे म्हणून असेल पण काय सुंदर लिहिली आहेत गाणी..

त्यातल्या काही ओळी...

             आरजू के मुसाफिर भटकते रहे 

             जितने भी वोह चले 

             उतने ही बिछ गएँ राह में फासलें

             ख्वाब मंजिल थी और मंजिलें ख्वाब थी

             रास्तों से निकलते रहे रास्तें 

             जाने किस वास्तें

             आरजू के मुसाफिर भटकते रहे 

         

किंवा दुसऱ्या एका गाण्यात वापरलेल्या या ओळी 

             उम्मीद तुने ए दिल खोई नहीं है 

             तेरी जिद में ये दिल सत आफरी है 

             क्यूँ ये जूनून है..क्या जुस्तजू है 

             आखिर तुझे क्यूँ ये आरज़ू है

  

            किंवा 

             कल क्या होगा ये मत सोचो 

             तुम ये देखो की शाम के दामन में क्या है 

             इस शाम को जी भर के जिओ 

             कल जो भी होगा देखेंगे 

हे वाचताना कळत कि कविता म्हणजे यमक जुळावण्यापेक्षा खूप मोठी गोष्ट आहे..अर्थ आहे..शब्दा इतकंच भावनांना पण महत्व आहे..खरच इतकी शब्दांवर पकड..भावनांचा विचार..अगदी आपल्यासाठीच लिहिला आहे असं प्रत्येकाला वाटतं ऐकल्यावर..

A letter to myself!!

                  Last year around the same time I was talking about notes to myself and now letters to myself!! Whats wrong with me or may be the month of march..:) :) :) Well there is just a small correction here, It is not letters to myself, but letters to my "16 year old" self.. Its a new book I just finished..Here the author has asked some famous personalities and asked them to write a letter to their 16 year old self!! Trust me reading these letters is interesting..After reading all those letters you know, life is really connecting the dots backwards!! You know that you will be fine..Then all these hurdles do not look as big as they used to..May be someday, I will be writing a letter to my 16 year old self!! You never know, what life has in store for you!! :) :) :)

Recovering...!!!...

                      This tuesday my laptop crashed, teaching me a very very important lesson.Take back up!!So I struggled a lot to diagnose the issue first and then finally yesterday got a new hard drive and now it works fine..I am just sitting here and thinking about the week..Recovering...Really some small things teach us such important lessons..Really 5 days were almost like ages..It made me go back to my favorite topic.Life!!
                 खरंच.. आपण किती गोष्टींशी/गोष्टींमध्ये मन गुंतवून ठेवतो..त्या वेळी काढलेला 'तो' फोटो..ती कविता..तो लेख.. ती जमवलेली गाणी, पुस्तकं..या सगळ्यांचा back-up घेणं किती महत्वाचं वाटायला लागतं!! रविवारच्या पेपर मधलं  "Mind over matter"..त्यावर झालेला  विचार  आणि त्याच्याशी निगडीत ती रविवार सकाळ..पुन्हा पुन्हा तो क्षण जगण्याचा केलेला प्रयत्न..अशा काही लोकांना अतिशय क्षुल्लक वाटणाऱ्या गोष्टी माझ्यासाठी खरंच किती महत्वाच्या आहेत याची जाणीव ..आणि मग  सुरु  होतात  प्रयत्न ..आठवायचा  प्रयत्न..अजून काही राहत तर नाहीयेना..सगळं  back-up घेतलं  ना? काय घेतलंय आणि काय राहिलंय?? पुन्हा पुन्हा त्या rescue data च्या feature मध्ये जाण आणि files शोधणं..मग परत शांतपणे सगळं घेतलंय ना असा विचार..अर्रे bookmarks आणि sticky notes राहिले ना...आता परत ती recovery disc सुरु करा..पुन्हा 2-3 तास गेले..जेंव्हा मोक्याची वेळ येते तेंवा माझ्यासाठी नक्की काय काय महत्वाचं आहे हे कळणं खरंच केवढं     आवश्यक आहे..एका picture  मध्ये  याचं फार सुंदर उदाहरण घेतलं आहे..
                There is a movie called Leap Year..Coincidently I am writing about that just when 29th February is around the corner..Well do read about that Irish tradition related to 29th Feb..It is interesting..But for now lets keep it aside..The point is the 60 second rule..The fire alarms are on..You have just 60 seconds to pick everything you can.Just 60 seconds to pick up from everything you love..60 seconds to get the thinks that matter..Just give it a thought..Do i have what I want? Do i need what i want? Are these two different things? need to think about it..It shows what are your priorities..what are the things that matter to you..what are the things that are important to you..And so when my laptop crashed..I understood what are the things that are important to me..those can be small and unimportant for anyone else in the world but for me they meant more than a lot...more than i can explain..So the moral of the story..Take back up of your data and secondly think about the 60 second rule..You will surely think about something you never realized..
                  

Valentine's Day and Nike

                     Isn't the title strange!! This valentine's day I want to share one of my favorite love stories..It is a movie Little Manhattan..A love story of an eleven year old!! A love story that teaches us something wonderful..A love story that is simple but has a great message..In simple words, its like the way Nike says, "Just do It!!" Yes Just do it..Clear up that clutter in the store room..Saying those little things that were left unsaid..Just wanna write some lines from the movie..

                    Suddenly, I knew what I had to do..Love is about going that extra mile even if it hurts, letting it all hang out there. Love is about finding the courage inside you that you didn't even know was there..
               
                   I do know much about it yet but I just know one thing, many things unsaid lead to the clutter which later would be impossible to clean up..So this Valentin's day , Just say it..Just do it!!

Mehrooni...

               As it is already February lets get the Red (no no maroon) glasses on!! खूप दिवसांपूर्वी हा विडीओ पहिला होता मी..आज का काय माहित पण पुन्हा एकदा आठवण झाली त्याची.. खरच अगदी भरून येतं हि गोष्ट  बघताना..This is an excellent short film..Just a 10 minute film which takes us to a very different level of love..प्रेम..ज्या  गावाला आपण अजून गेलो नाही त्याचं प्रवास वर्णन कशाला लिहायचं!! सध्या तरी त्याबद्दल न बोललेलंच बरं..

             तर हि गोष्ट आहे Mr आणि Mrs  शर्मा यांची..मुंबईतल्या लाखो लोकांसारखे हे दोघे सुद्धा रोज लोकल मधून प्रवास करत असतात..आणि त्यांना बघणारा एक अनोळखी माणूस आपल्याला त्यांची गोष्ट सांगत आहे..खरच असं लोक म्हणतात कि खरं  प्रेम आता पुस्तकात, सिनेमात किंवा कवितांमधेच राहिलं आहे..पण मी बघितली आहेत माणसं, अगदी खरी खुरी एकमेकांवर निस्सीम प्रेम करणारी..अशीच या लेखकाला सुद्धा सापडली मुंबईच्या गर्दीत, सकाळच्या गडबडीत..एकमेकांचा हात धरून लोकल मध्ये चढणारी..आणि त्यांची हि गोष्ट..खरच अप्रतिम चित्रण आहे पूर्ण गोष्टीचं..फक्त एकमेकांसोबत एक तास जास्त घालवण्यासाठी एकत्र लोकल मधला प्रवास..आणि शेवटी एकंच बाही असलेलं स्वेटर घातलेले शर्मा साहेब..मला खूप भरून येतं हे बघताना..जमलं तर नक्की बघा तुम्ही सुद्धा..

           आपल्या हिंदी सिनेमांमध्ये शाहरुख खान ने सांगितलंच आहे "There is an extraordinary love story in every ordinary Jodi.." किंवा हॉलीवूड मध्ये सुद्धा तेच "The greatest love story ever told is your own!" आयुष्यातले हे सगळे आनंद अजून सुद्धा आहेत..ते कुठेही हरवत नाहीयेत..कदाचित आपण हरवतोय.. मी एकदा लिहिला सुद्धा होतं, खरच एकमेकांवर इतकं प्रेम करणारी माणस आहेत अजून..काका गेले आता तरीही अजून त्यांच्या आठवणी जपून ठेवणाऱ्या काकू आपल्याच शेजारी पाजारी असतात..आज्जी दमतात म्हणून त्यांना चहा करून देणारे आजोबा असतील..वाहिनीला उशीर होणार म्हणून जेवणासारखं काहीतरी बनवून ठेवणारा दादा असेल..आता तिच्यापासून परत दूर जाणार म्हणून अश्रू अवरु न शकणारा तो असेल..अगदी ट्रेन सुटेपर्यंत न सुटणारा हात असेल..ताई पोचेपर्यंत १०००० फोन करणारे जीजू असोत..आपल्याला आयुष्यभर नाही एकत्र राहता येणार या जाणीवेने आलेला तिच्या आणि त्याच्या डोळ्यातले अश्रू असोत..तिच्या वेदना न सहन होणारा तो असेल..त्याच्यासाठी सात समुद्र ओलांडणारी ती असेल.. किंवा या सगळ्यांना मूकपणे बघणारे आपल्यासारखे लोकही असोत..अशा लोकांकडे बघून नक्की काय वाटतं, ते लिहिता येणं अवघड आहे..पण एक नक्की अजून सुद्धा परी कथेतल्यासारख प्रेम आजूबाजूला दिसतंय..संदीप खरे नि म्हणालाय ना..

                                  अजून आकाश निळे , अजून गुलाब नाजूक आहेत

                                  अजून तरी दही दिशा आपल्या आपल्या जागी आहेत

                                  तसंच 

                                  अजून प्रेम तसेच आहे, मनामनात फुलत आहे..

                                  अजून सुद्धा कुणीतरी कुणासाठी झुरत आहे..

                                  

                                  अजून सुद्धा फेब्रुवारीत गुलाबांची विक्री होते..

                                  अजून सुद्धा नाक्यावरच्या गजऱ्याची  खरेदी होते..

           

                                   प्रेम करणारी माणस  काही आज उदयात थकत नाहीत..

                                   आणि इतक्या लवकर प्रेम हरवेल असे काही वाटत नाही..

(शेवटची तीन कडवी संदीप खरेची प्रलय कविता ऐकताना सुचली होती..ती सुद्धा एक खूप छान कविता आहे..मिळाली तर नक्की वाचा)

                                  

The climb

                     This is one of my all time favorite..I used to sit on the other side of the world and how my life on the other side would be? Now I am here on the other side of the world and still wonder how my life on the other side would be? I guess the 'The wondering part' is never going to end...So as I was wondering today, I thought of sharing one of my favorite songs here..

                      This song really depicts my feelings..I am very closely attached to this one!! As Miley Cyrus correctly says Its the climb..Sometimes we just have to keep going and enjoy the climb..It is truly beautiful..हे गाणं मला पदोपदी आठवण करून देतं , कि खरच काय सुंदर आहे माझं आयुष्य..मी अजून लिहायला लागले तर कदाचित विषयांतर होईल..So back to the song..There is always going to be something or the other but I hope that does not make me forget the great life I currently have..With caring and loving people around me, a very very strong support system back home!! Like correctly said in the song, 

                         "There is always going to be another mountain , I'm always gonna wanna make it move"

                       Then I realize something my mother keeps saying, "It is equally important to know where to stop as it is important to know where you want to reach or what you want to achieve." The mountains are never going to end..and what is more important is the climb..Whats more important is having the faith..Whats more important is keep moving..Frankly I am no one to lecture anyone about all this, so I will write some lines from the same song here

                       

There's always gonna be another mountain

I'm always gonna wanna make it move

Always gonna be an uphill battle

Sometimes I'm gonna have to lose

Ain't about how fast I get there

Ain't about what's waitin' on the other side

It's the climb

A journey..may be to discover

                          This is some part of my travel log during my journey back to Dallas..I was just reading it after coming here..I thought of some part can be shared..I do not want to claim that this one is unedited version or complete version.(well whatever is written is unedited but you know the kind of a person I am, I will not write everything!!) So these are just some paras from the log.

             आज विचार आला, एकदा लिहावं बसून जे काही मनात येतंय ते..सलील कुलकर्णींचा "लपवलेल्या काचा" वाचताना असं मनात आलं..हे पुस्तक मला पूर्ण प्रवासभर पुरवायचं..:(..तर हि कल्पना मिळाली सलील कुलकर्णींच्या लेखातून..रात्रभर जागं राहून लेख लिहिण्याच्या प्रयत्नातून..

            आज खूप खूप भरून आलाय.असं वाटत काहीतरी चुकतंय..कदाचित परत जाण असेल..काल एकाच रात्री प्रचंड विचारांचा ताण मेंदू सहन करू शकल्याने, तो shut down झाला होता..सगळं काही खाऊन घेतलंय डोक्याने..आता फक्त रवंथ!! रवंथ वरून आठवलं, आता छान कॉफी पिणार..कॉफी पिऊन मेंदूला चालना मिळणार(?)..खरंच caffine रक्तात भिनत असतं तर कधी कधी माझ्या रक्तात RBC/WBC पेक्षा तेच जास्त झालं असतं..असो..ती फ्रेंच कॉफी प्यायाचीच राहिली..एवढ्या हौसेने मी ती किवळकरांकडून आणली होती..माझं अक्षर का एवढा खराब येतंय?? विचारांचा आणि लिहिण्याचा वेग एकमेकांपेक्षा इतका वेगळा का असतो? बर्र आणि किवळकर चहावाल्यांकडे लोक साड्या घ्यायला कसे येऊ शकतात?? अशा मजेशीर गोष्टी पुण्यातच होऊ शकतात..

            .....................................

            जायचे..पोचायचे इतुके मज ठावे...छान गाणं आहे ना..

            ................................................

            आता वाटतंय जरा अजून घरी राहिले असते तर बारा झालं वाटतं..आता विचार तर खूप येत आहेत..पण कागदावर उतरवणं किती अवघड वाटतंय..

           .....................................................

           कितने दफे दिल ने कहा..दिल कि सुनी कितने दफे..

           खरंच मला मानाने किती वेळा सांगितलं आणि मी माझ्या मनाचं किती वेळा ऐकलं? हिशोब लावणं अवघड आहे ना ? मनाचा problem असा आहे कि ते सांगतच रहातं , पण आपण तशी किंवा त्यावर कृती करायची कि नाही ते आपल्यावर सोडतं आणि आपण कुणावर? बापरे असले अवघड प्रश्न नकोत आणि त्या प्रश्नांची सोपी उत्तरं तर त्याहूनही नकोत..

             ...........................................................

              लोकं आईला म्हणतात, तुम्ही भाजी घ्यायला गेल्यासारखं पटकन लातूरला जाऊन येता !! खरंच आहे म्हणा , आम्हाला लातूरला जायला तयारी/ तिकीट/त्रास असल्या "तकार" गोष्टी मध्ये येत नाहीत..अरेवा "तकार" आपला नवीन शब्द...

              ............................................................

             एक धागा पकडून होणारा विचार..म्हणजे काय असतो? आधीच विचार करण्याचा छंद आहे मला..आता एक धागा पकडून होणारा विचार यावर सुद्धा विचार...

              .............................................................

A week full of ....

                  Almost every day of this week I was watching a movie or natak..Seriously every day!!! Started with a new marathi movie "झकास" with my mom..मजेशीर आहे तसा..एकदा बघायला हरकत नाही..तसं खास काही वेगळा नाहीये त्यात पण तरीही पूर्ण वेळ हसायला येतं..फार डोकं लावून बघण्याचा सिनेमा नाहीये हा..हसा आणि बाजूला ठेवा.. मी बघितला कारण मला अंकुश चौधरी आवडतो..आणि सई ताम्हणकर सुद्धा..मग मंगळवारी "पुन्हा सही रे सही"..खरच भारत जाधव ने काय काम केलंय त्यात..मी पहिल्यांदीच पाहिलं हे नाटक..मदन सुखात्मे, रंगा , गलगले , हरी..बाप रे..चार इतकी वेगळी व्यक्तीमत्व..एका वेळी एकाच रंगमंचावर!! काय गम्मत आहे का??? मला तर..मला तर "enjoy" , "जेवायला जेवायला जेवायला" , "शाब्बास गलगले" ...माझ्या तर डोक्यातच बसलं होतं सगळं..

                  मग दुसऱ्या दिवशी बाबांसोबत "मी नथुराम गोडसे बोलतोय" बघायला गेले होते..शरद पोंक्षेच काम खरच अप्रतिम आहे..ते जे बोलतात त्यात एक रुबाब आहे, असं वाटत कि खरच नथुराम गोडसे आपल्या समोर उभे राहिले आहेत..त्यांच्या बोलण्यातून / अभिनयातून नथुराम गोडसे प्रत्यक्षात असल्यासारखे वाटतं..सावरकरांबद्दल बोलतानाचा आदर..निर्वासितांच्या स्थितीबद्दल बोलतानाची तळमळ..अखंड सिंधूनदी ची स्वप्नं बघताना त्यावरचा विश्वास, गांधींबद्दलची मत मांडतानाचा आदरयुक्त विरोध..मृत्यूला न घाबरता सामोरं जाण, भविष्य माहित असताना सुद्धा वर्तमानात कुढत न बसण..अप्रतिम उभा केलंय त्यांनी..नाटक बघून झाल्यावर मन अगदी सुन्न झालेला असतं..खूप प्रश्न येतात ज्यांची उत्तर आपल्या कक्षेच्या बाहेर असतात..

                 त्यानंतर "sherlock holmes"..A lot has been said about that movie so not really much to say or write..

And then my all time favorites at home..Rajshri movies, DDLJ etc etc..I wish they show all these movies in theaters.. 

New year, latur and more

                   Wish you all a very very happy new year..I spent this week in Latur and Nalegaon..
Latur..It is not really a very small city...I have a very strong bond with this city..Apart from the fact that I was born there, I have other special bond with the place..First of all my brothers stay there..And secondly people who know me, very well know that how much time I spend there..Lets talk about the city and my favorite places..First is PVR, I have seen many movies here, when I got my own car for the first time, this is the place I went to!! Me, gauri, ashish and aniket have crazy memories with the place..Then come Golai , Pooja, Memsaab (This shop is really good...don,t go by the name), kisan halwai, tulsidham (sushita mavshi stays there), the new sai mandir , polytechnic ground and so on..These places have not even changed in years..Most importantly I love people here..On a personal level I do not have any friends there, but a huge family, family friends fill that gap..Feels so good be there..
                  New year!! This was the perfect new year's eve, watching TV at home, eating a variety of foods, having ice-cream at 12..Baba's comments, gauri's jokes, aai's  answers!! Everything was just perfect!!