Gundu in Town!!

            I am having the time of my life!! Seriously the place doesn't matter, may it be आपली टेकडी , गुडलक or galleria Dallas, me and gundu have fantastic time. Yes she is in town..The first time I saw her in Dallas I could not control my feelings, I just ran and hugged her!! I am sure Dipti was not surprised!! Seriously Gundya in town!! Cannot believe it!! अगदी अलंकारित भाषेत म्हणायचं तर,  या रुक्ष उन्हाळ्यात गुंडू आल्याने छान गारवा/बहर वगैरे आलाय!! Enough of drama now ;);)..So the point is place does not matter, Gundu is in Dallas and I am having the time of my life..

          There is a reason I do not envy people from Dil chahata hai, Zindagi milegi na dobara n all because I am fortunate enough to have these two girls in my life!! This week I relived all those moments after a year almost.. meeting up every saturday, shopping, टेकडी वरचं पळणं, मग पप्पूच्या घरी किंवा गुडलक मध्ये चहा !! वा!!! I know kothrud to deccan just for tea!! but its गुडलक !! , writing moments of the day on tissue papers, crying together, laughing out loud, bargaining on ferguson road, what not..We have actually done eveything one can think of!! Those unplanned nightouts, gundu breaking into my house at night, pappu forgetting keys, pappu loosing keys in the mall, gundu being 150 minutes late for a movie!! pappu giving stupid reason(आजीकडे किल्ली आहे, swine flue होईल ,घसा दुखत आहे!!), lecturing pappu for wearing chappals, earings, and not buying grey clothes, shouting at gundu for sleeping early, great bed tea which gundu brings before you wake up(she is really good at that!! and i love that...love you gundu!! Just imagine the moment you open your eyes in the morning , you see gundu and tea!!)eating like hell n then suffering from upset stomach for a week(PD :):)), surprise birthday parties(pappu getting angry that me and gundu did not wish her!!!), being बिन बुलाये मेहमान at each others place for lunch, gundu and pappu sleeping at every nightout, me locking both of them in the garden ,sharing all the secrets, and if one starts crying , the other two join her,discussing lives, people, future, making plans(some of them never take off!!!),imagining life after .. years, talking about our soulmates, future..It was a different life, a life without hesitations!! When gundu came to dallas, we had a chance to relive it, Offcourse we missed pappu, Pappu we miss you..Come soon..I am sure she is missing us too..(Hopefully because you never know whats up with Pappu!! and Pappu we are in Dallas Tx so better confirm it before you book any tickets!! going to balgandharva in place of bharat natya is different than going to Chicago in place of Dallas ;););) !! Pappu is so going to kill me) 

          This week we spent such a great time together, and now the place was different but stil nothing changed..We actually travelled back in the time..It was studio movie grill and city pride kothrud, we were late for the movie, Pool in place of gacchi, It was Galleria in place of Lifestyle and Starbucks for गुडलक !! but something was same, me and gundu!! so the place, the mall, the theatre didnt matter..

Somethings can never change!!

       खरंच काही गोष्टी कधीच नाही बदलत..आजच अचानक एक पुस्तक मिळालं, बालभारती आणि कुमारभारती मधल्या कविता!! कुमारभारती सोबत माझा फारसं जवळचं नातं नाहीये, पण बालभारती!! अजूनही बालभारती मधल्या कविता वाचायला मला आवडतात, आणि गम्मत म्हणजे, मी त्या तीनदा शिकले आहे, एकदा मी पहिली ते चौथी मध्ये असताना, मग गौरी, आणि नंतर अनिकेत..त्यामुळे अगदी पाठ झाल्या आहेत त्या कविता!! आणि गम्मत म्हणजे त्यातल्या काही कविता तर बाबांनी सुद्धा शाळेत असताना शिकल्या होत्या आणि त्या सुद्धा त्याच चालीत!! 

       आत्ता हे पुस्तक वाचून खूपच चं वाटतंय!! अगदी चालीसकट आठवत आहेत त्या कविता!! 

                            काळ्या काळ्या शेतामंदी घाम जीरव जीरव

                            तेंवा उगलं उगलं कायामधून पिवय..

       त्याच चालीत जाणारी अजून एक कविता म्हणजे, 

                           काळ्या मातीत मातीत तीपण चालती 

                           तीपण चालती तीपण चालती..

       आणि अजून एक 

                        मन वढाय वढाय उभ्या पिकातलं ढोर 

                        किती हाकलं हाकलं फिरी येते पिकावर..

      किती छान वाटतंय मला..अगदी श्रावण माशी हर्ष मानसी म्हणाल्यावर वाटायचं तसं!!

      कविता नुसत्या नाही, चालीतच वाचल्या जातात..आणि सोबत कवी/कवियित्रीन्ची नावं सुद्धा जशी पाठ केली                   होती तशी आठवतात..अजून उदाहरणच द्यायची तर 

                       राजस जी महाली सौख्ये कधी मिळाली

                       ती सर्व प्राप्त झाली या झोपडीत माझ्या..

       त्याच चालीतलं

                      आई म्हणोनी कोणी आईस हक मारी..

                      ती हाक येई कानी मज होय शोककारी..

      किती लिहू आणि आणि किती नाही असा झालंय..कित्येक कविता आणि त्यांच्या आगी डोक्यात पक्क्या बसलेल्या चाली..It is really really overwhelming!!

      माझी सगळ्यात आवडती कविता 

                     आनंदी आनंद गडे इकडे तिकडे चोहीकडे

                     वरती खाली मोद भरे वायुसंगे मोद फिरे..

      आणि या कविता विसरणं थोडा अवघडच आहे, मध्ये माझ्या हाताला तवा चांगलाच भाजला होता,

एका दिवशी skype वर बोलताना ते आईला दिसलं, तर आई लगेच म्हणाली

                     अरे संसार संसार जसा तवा चुल्ह्यावर 

                    आधी हाताला चटके मग मिळते भाकर..

          किंवा अनिकेत लहानपणी ते "गवतफुला रे गवतफुला" जोरजोरात म्हणायचा!!गौरीचं टपटप टपटप अगदी ठसक्यात असायचं..आई अजूनही कितीतरी वेळा उठ उठ हो चिऊताई म्हणते!!अजूनही खंडाळ्याजवळ "कशासाठी पोटासाठी, खंडाळ्याच्या घाटासाठी" कारण तोपर्यंत मला आणि गौरीला भूक लागलेली असते!! :):)

किती तरी आठवणी आहेत कवितांसोबत.किंवा नेहमी वापरल्या जाणाऱ्या काही ओळी..

                      देणाऱ्याने देत जावे

                      घेणाऱ्याने घेत जावे

                      घेता घेता एक दिवस

                      देणाऱ्याचे हात घ्यावे 

                      ने मजसी ने..

                      बहु असोत सुंदर संपन्न कि महा

                      प्रिय अमुचा एक महाराष्ट्र देश हा..

खरंच खूप दिवसांनी या सगळ्या कविता वाचल्या आणि खूप खूप छान वाटतंय!! तुम्हाला अजून कोणत्या आठवत असतील तर नक्की लिहा!!

पंढरीसी जा जा कुणी..

चंद्रभागेचे वाळवंट दुसरे नकोच वैकुंठ..

माधव भरला आकंठ हासून नाचून..

मनात भरली पंढरी जाऊन यावे दरबारी.. 

विठलाच्या मंदिरी हासून नाचून..

काय मस्त वाटतं असे अभंग ऐकून!! मागच्याच आठवड्यात आषाढी एकादशी झाली..

खरं तर मी कधीच आषाढी एकादशीला पंढरपूरला गेले नाही, कारण आषाढी एकादशी आणि पंढरपूर याच्याशी माझ्या वेगळ्याच आठवणी जोडलेल्या आहेत!! बाबा प्रदूषण नियंत्रण मंडळात आणि त्यातून सोलापूर जिल्ह्यात बरीच वर्ष होते, त्यामुळे त्यांना आषाढी एकादशीला पंढरपूरला असावाच लागायचं..त्यामुळे मी आषाढी एकादशीचं पंढरपूर प्रदूषणाच्या नजरेतून पाहिलंय!! :););)

ते काहीही असो, मला खरच छान वाटतं ते सगळे कार्यक्रम टीवीवर बघायला, रिंगण, घोडे, हलणारा कळस, वारकरी, त्यांचा उत्साह..बघायला एकदम छान वाटतं..

खरंच अजूनही दर वर्षी नित्य नेमाने वारीला जाणारे लोक आहेत महाराष्ट्रात..शाळेत असताना वारीसोबत सुद्धा जाऊन झालं..वेगळाच अनुभव होता तो..

सगळ्यात महत्वाचं अभंग!!मला अभंग म्हणायला आणि ऐकायला फार आवडतात!!

एकदा सुरु झाले कि एकानंतर एक सुचतच जातात, आत्ता काही डोक्यात येत आहेत ते इथे लिहिते.. 

धरीला पंढरीचा चोर..

पैल आले हरी शंख चक्र शोभे करी..

कांदा मुळा आणि भाजी अवघी विठाबाई माझी..

हरिभजनावीण काळ घालवू नको रे..

माझे माहेर पंढरी..

अबीर गुलाल अबीर गुलाल..

पंढरीसी जा जा कुणी..

सुंदर ते ध्यान उभे विटेवरी..

हि तर खरंच खूप मोठी यादी होईल..

काय सुंदर चाली आहेत या..माझं गुणागुणन थांबणारच नाहीये आता!!

The Boomrang Effect

             Those who know me, have really heard me saying this many times "Its all Boomrang Effect"!!.. "Boomrang" the same wooden thing "Mowgly" from "Jungle Book"carries..His flying tool with a curved shape..It is said that when you throw a boomrang, it comes back to you again..It's not any mystical stuff..The shape and the spin creates some unbalanced aerodynamic forces that curve its path so that it travels in an elliptical path and returns to its point of origin..Well I do not intend to write more about the aerodynamic forces here..

            The Boomrang Effect..I truly believe that Life is a Boomrang effect..I know it is tough to believe it, especially if one is facing some real hard time..But I truly believe that "What we give to life, comes back in some or the other form!!" If I am doing something wrong, I will get the same thing now or may be 10 years later..Or Newtons third law that says,"Every action has equal and opposite reaction".. I am saying this with experience, not only mine but also other people's lives..Even Robin Sharma has said somewhere about the Boomrang Effect..I remember some story in the "Isapniti" too giving similar idea..Even one of the dialogues in Jab We Met that says " Good things happen to good people"..There is some famous saying in English, "What goes around.Comes around"..Or in simple language, we can only withdraw whatever we deposit.or in hindi "नेकी कर पुत्तर नेकी पा.."

               My father always says "नियती असते बेटा, नियती आपल्याकडे बघत असते, आणि आपण जे काही करतो त्याप्रमाणे आपल्याला देत किंवा आपल्याकडून घेत असते.." So one should always do everything keeping the best intentions, not fearing this law, but respecting it's presence..

             I must admit, I tend to think that this is not true (especially when I face tough times!!) but then when I look back, I get the proof..It is really true..
                               Believe it or not Life is a Boomrang Effect..

शिरुरे कुलावृतांत!

                   मला माझा आडनाव खरच खूप आवडतं.. काय छान वाटतं म्हणताना.. " शिरुरे"  अगदी वेगळं आणि मस्त वाटतं..In Barney's language, "It is awsome!! I love it!!"So this one is especially for all the shirures over there..

                  जेवढं भारी आडनाव आहे तेवढाच मोठा इतिहास सुद्धा आहे..शिरूर अनंतपाळ नावाच्या छोट्याश्या गावामुळे आम्हाला हे आडनाव पडलं..आता ते गाव सोडून सुद्धा सात पिढ्या झाल्या..पण तिथे अजूनही एक मोठा वाडा आहे शिरुरेंचा.. पडलाय आता तो..पण खरच खूप सुंदर वाडा होता तो असा म्हणतात..खरं तर शिरुर अनंतपाळ चे खूप शिरुरे आहेत आणि मला फक्त मागच्या सातच पिढ्यानबद्दल  माहित आहे..त्यामुळे जेवढी मला माहिती आहे ती पूर्ण नक्कीच नाहीये..

                 शाळेत असताना कुलावृतांत लिहिला होता, त्यामुळेच का होईना, सात पिढ्यान्पासुनाचे  कोण आणि कुठे आहेत याची माहिती झाली..छान वाटला होतं..खरं तर आत्ताच्या काळात इतकं जुनं सगळं मिळणं कठीण आहे, पण सात पिढ्यांपासून शिरुरे खानदानीत जन्मलेल्या प्रत्येक व्यक्तीची माहिती आज आमच्याकडे आहे..तेंवा आजोबा होते सगळा इतिहास सांगायला..रंगनाथ अण्णा होते गोष्टी रंगवून सांगायला..ज्यांना जे काही माहित होतं त्यांनी ते सगळं सांगितलं..तेंवा जुन्या लग्नाच्या पत्रिका आणि फोटो पाहायला मिळाले..सगळ्यांचा मदतीनेच तो कुलवृतांत  पूर्ण झाला..आपण शिरूर  अनंतपाळ का सोडलं? शिरूर अनंतपाळचे सगळे शिरुरे आपल्याच परिवारातले आहेत काय?? आपण गुढीपाडवा का साजरा नाही करत, दर्ग्यात झेंडे घेऊन का जातात?? मलिदा का खातात?? सात पिढ्यांपूर्वी आपले पूर्वज उपाशी राहिले म्हणून आपण हे सगळं करतो हे तर माहित होतं, पण त्यांना सणाच्या दिवशी ज्या लोकांनी मदत केली, आज अजूनही आपण सण  त्यांच्यासोबत साजरा करायचा हि कल्पना अगदी मनापासून पटली...मला मनापासून अभिमान आहे कि माझ्या कुटुंबाचा इतिहास इतका मोठा आहे..सगळ्या गोष्टी आमच्या घरी कारण समजावून घेऊन करतो आम्ही, गुढीपाडव्याच्या दिवशी मलिदा खाणं, किंवा आमचं कुलदैवत ते का आहे, किंवा आपल्याकडे असेच सण का साजरे होतात ? सगळ्या प्रश्नांची नेमकी उत्तर मिळत गेली..

      जर तुमच्यापैकी कोणी "शिरुरे" मला सात पिढ्यांच्या मागे जायला किंवा आपली मुळ शोधायला मदत करू शकत असेल तर खरच नक्की करा..