Music without boundaries

This was a profound experience that explained , music has no boundaries. It is so true that music doesn't need language and has no boundaries..

A while ago I was in Mexico for work. On my way back to the airport as usual I called Uber. As it was a Saturday I was not expecting a lot of traffic. Being stuck in traffic for hours in last few years , I  don't take chances on Mexico City traffic...


Me being me, I was talking to the Uber driver. He was a man in his fifties, very wise and did speak enough english to communicate. I generally start with my typical Spanish sentences like

cómo estás (How are you?)
cuanto tiempo al aeropuerto (How long will it take us to reach the airport?)

He answered those questions in Spanish and we started our journey to the airport. Typically it takes anywhere from 30-50 minutes (Once 3.5 hours!) to reach. Then he asked me where am I from and what time is the flight ? I told him I am flying back to US.

Then he asked me if I was from India. Well, I get that question a lot in Mexico so it did not surprise me. What surprised me was his next question. When I said yes , I am from India. He asked me do you know Ravi Shankar ? I couldn't believe it!  Pandit Ravi Shankar , Yes the Sitar Maestro.

We had such a wonderful conversation about Panditaji's raag Yaman Kalyan, Todi and his concerts in US in the 70s. I couldn't believe the level of details and insights he had about indian classical music. The discussion continued to Anoushka Shankar and her recent albums.

I felt like that was the shortest journey to the airport. I didn't even realize how time passes and I was at the airport.

Unagi!

All the FRIENDS fans might know the One with Unagi , where Ross won't give up on teaching a lesson to Phoebe and Rachel and ends up getting all beaten up! :) :)

For others , here is a definition of Unagi

Complete awareness; Total state of awareness. Coming from from the Japanese fighting style, Karate. When you have achieved Unagi, you can defend & prepare yourself from any danger at any given moment. (https://www.urbandictionary.com/define.php?term=Unagi )

Now coming back to today. I was in Mexico city last week. My colleague was warning me about being safe and watching out for other people while walking on the road. Then we went out for lunch and he did try to surprise me from the back! Guess what happened after that... I will leave it to your imagination!!

Unagi! I have had so much fun with the word recently! One evening I was walking in Mexico city and a real nice lady passed by, it was crowded so she almost pushed me (In my mind I said Unagi! I am ready ha ha  ) but she immediately apologized आणि मी उनागी खिशात ठेवून घरी गेले !



PS : Whatever you imagine my response to be, the reality wont be able to match the execrations!

विट्ठल विठ्ठल ....

धरिला पंढरीचा चोर !

पैल आले हरी , शंख - चक्र .....

या विठूचा गजर हरिनामाचा ... झेंडा रोविला ....

 चंद्रभागेचे वाळवंट , दुसरे नकोच वैकुंठ .... माधव भरला आकंठ ....  हासून नाचून
मनात भरली पंढरी.... जाऊन यावे दरबारी ..... विठ्ठलाच्या मंदिरी..

ज्ञानेश्वर माउली ज्ञानराज माउली तुकाराम

खेळ मांडीयेला वाळवंटी ......

असे शेकडो अभंग असतील ,  अजूनही कितीतरी अभंग माझ्या डोक्यात येतायंत ....  उद्या आषाढी एकादशी ! मला वारकरी आणि त्यांचा भाव खूप .....

किती मनमोकळ , हक्काचं नातं आहे भक्त आणि विठ्ठलाचं ! त्यात हट्ट आहे , प्रेम आहे , खेळकरपणा  आहे ! ते निखळ नातं खूप भावतं मला ....  कित्येक वर्ष झाली हे सगळं अनुभवून पण दर वर्षी  आठवण येतेच !

अभंगांचे ते भाबडे भाव , विठूमाऊली जवळ मांडलेली गाऱ्हाणी आणि सर्वात महत्वाचा विश्वास .... माझं गाऱ्हाणं विठोबा ऐकणार कि नाही अशी शंका कुठेच मनात नाही , एक विश्वास कि आपला विठोबा कमरेवर हात ठेवून  आपलं ऐकण्यासाठी उभा आहे ....

अभंग आवडण्याच अजून एक कारण म्हणजे खूप सरळ साधे आणि सोप्पे  असतात! अगदी

कांदा मुळा  आणि भाजी अवघी विठाबाई माझी

ऊस डोंगा परी रस नोहे डोंगा ...  काय भुललासी वरलीया रंगा

रोजच्या उदाहरणातले अभंग !

किती समृद्ध परंपरा आहे , आणि किती सरळ आणि सोप्पी शिकवण आहे !


----

जस सुचत गेलं , तसं लिहिलंय .... हा पोस्ट एडिट केला नाहीये ...

मला कधीतरी मावशीने एक concept सांगितली होती ...  The concept of Time Zone.. 

अमेरिकेत तुम्ही जिथे राहता त्याप्रमाणे तुमचं घड्याळ वेगळं असतं .... आत्ता इथे डॅलस मध्ये २ वाजतायत ... न्यू यॉर्क मध्ये ३ तर कॅलिफोर्निया मध्ये बारा वाजतायत .... सूर्योदयाप्रमाणे घड्याळ बदलतं.. 

मावशी म्हणाली होती , कि जसे न्यू यॉर्क मध्ये ३ वाजलेत याचा अर्थ ते डॅलस च्या पुढे आहे असा होत नाही ! तसंच प्रत्येक माणसाचा एक time zone असतो .... कुणी पुढे किंवा मागे असत नाही ... 

असो ... सध्या spring सुरु होत असल्यनाने ... झाडांना पालवी फुटतिये ... हातात चहाचा कप घेऊन मी बाहेर बघत होते आणि मला जाणवलं कि एका रेषेत तीन झाडं आहेत. .. एका झाडावर एक सुद्धा पान नाही... दुसरं झाड पांढऱ्या फुलांनी संपूर्ण भरलंय .... आणि तिसऱ्या झाडावरची पांढरी फुलं जाऊन हिरवीगार पालवी फुटलीये ! 

या दोन्ही गोष्टी किती एकमेकांशी जोडलेल्या आहेत .... Nature has such a wonderful way of teaching us.. We just need to keep our eyes open and listen in! 

नामस्मरणाचा sureshot उपाय !!

wait wait wait.. Before drawing any conclusions about what's up with me and the नामस्मरण ... 

मागच्या आठव्ड्यात आमच्या bootcamp मध्ये ६ आठवड्यांचा challenge सुरु झालाय ... सगळे जण असेल नसेल तेवढा उत्साह ओतून workout करतोय ... आता याचा आणि नामस्मरणाचा संबंध ? चला काही उदाहरणं बघूया !!

During the session! 

• अर्रे देवा आता डेड़लिफ्ट्स ?
• देवा ट्रेनर ला सद्बुद्धी दे - आज नको फिनिशर !
• हनुमानाला  उचलताना जेवढा त्रास झाला नसेल तेवढा ह्या dumbells ने होतोय 
• I hope i make it today !

After the session : Especially the next morning 

• देवा नारायणा - शरीरात नक्की किती मसल्स असतात ? 
• विठ्ठला पांडुरंगा प्रत्येक ab दुखतोय 
• आई ग , प्रत्येक पाऊल टाकताना अर्रे देवा काय म्हणू 
• हिल्स - अर्रे देवा ... हिल्स का घालतो माणूस 
• अर्रे देवा हात हालेनात .... काय करू !

------

आहे ना नामस्मरणाचा guaranteed उपाय ! 

युद्ध !

काय सुंदर संध्याकाळ होती ! अतिशय वेगळी ...
आकाशाच्या रंगमंचावरचं काळ्या पांढऱ्या ढगांचं घनघोर युद्ध ... मधेच धो धो  पाऊस ..... थोडंसं ऊन ... आणि सुंदर गाणी .... बालगंधर्वाचं वद जाऊ कुणाला शरण ..... पुन्हा पुन्हा तेच सुंदर पद - वद जाऊ कुणाला शरण....मस्त!

----

घनघोर युद्ध सुरु आह आज आकाशात ! जणू काही ह्या युद्धाच्या परिणामावर आयुष्य अवलंबून आहे अनेकांचं ! ना भूतो ना भविष्यती .... अस म्हणणं चुकीचं ठरेल .... काळे- पांढरे ढग ... आपापली खिंड लढवतायत .... एखाद्या लढाईत पांढरे ढग जिंकून आपल्या सीमा विस्तारित करतायत तर दुसरीकडे काळे मेघ आपली शक्ती दाखवतयात .... कुणी कमी नाही आणि कुणी जास्ती नाही .... घनघोर युद्ध चालू आहे. आणि त्यातच माझं मन म्हणताय वद जाऊ कुणाला शरण ? हे तुमच्या लढाईचं संकट नको मला ....पण ढगांच्या मनात फक्त जिंकण्याचे वेध ...

कोसळणारा पाऊस मधेच पूर्णपणे बंद होतो , आणि काही मिनिटातच पुन्हा बरसू लागतो .... कदाचित पाऊस ढगांची विजय गर्जना असेल...  एखादी छोटी लढाई जिंकली कि पाऊस. पण पुन्हा दुसरी लढाई .... एक म्हणावं लागेल ... अतिशय नाट्यमय आणि क्षणाक्षणाला वळणं घेणारी लढाई ... जिंकू किंवा मरू .. अशा त्वेषाने लढणारी दोन्ही सैन्य आणि स्वतःला महान समजणारी आम्ही मानवजात त्यांच्या युद्धाचे फटकारे झेलण्याशिवाय काहीही करू शकत नाही

------

खरंच अशी सुंदर संध्याकाळ ... आणि एक तास , प्रचंड नाट्यमय लढाई.. खरं तर शब्दात नाही सांगता आलाय मला...

The frog and the nightingale!

I remember this poem from High School. I always loved it.. The poem is about a frog teaching nightingale to sing! The frog claims that he can sing better and keeps telling the nightingale that she doesn't know how to sing.. She gives into it and after trying extremely hard to learn from frog ....one day she .... a sad ending..

----

नाही येत ग तुला गाता .... कदाचित तू शिकलीच नाहीस कधी ..... बेडकासारखा आवाज असावा लागतो ! मी शिकवतो तुला.. शिकवीन तुला गायचं कस... अतिशय गर्वाने बेडूक बोलत होता..  आणि त्याने आवाज काढला डररराववव .....

कोकिळा ऐकत होती बेडकाचं हे बोलणं .... ज्या पद्धतीने , ज्या आत्मविश्वासानं बेडूक बोलत होता , कोकिळेला धन्य धन्य वाटलं ... अर्रे वा असे गुरु मिळाले आपल्याला ...


आणि मग सुरु झाली तिची वाटचाल , कदाचित अंताकडे ... पण तिला माहित नव्हतं अजून .... बेडूक अतिशय गर्विष्ठपणे .... अतिशय गुर्मीत तिला कमी दाखवत तिला गाणं शिकवत होता .... ती जीव तोडून मेहनत करत होती ....

कालांतराने ती क्षीण होत गेली , कितीही प्रयत्न केले तरीही बेडकासारखा आवाज काही येईना .... प्रचंड मेहनत आणि कमीपणाची जाणीव ... हे सगळं सुरूच होतं ....

एक दिवस खूप पाऊस पडला , जंगलातलं तळ अगदी भरून गेलं होतं .... सगळे प्राणी पक्षी तळ्याच्या आसपास दिसत होते..
कोकिळेने तळ्यावरून उडताना , स्वतःच प्रतिबिंब पाण्यात पहिलं ... कशी होते मी आणि कशी झालीये !

तिच्या मनात विचार आला.. आणि त्या क्षणी , त्या एका क्षणात तिने ठरवले कि आता बेडकाच्या तालावर नाचणे बंद! मी माझा आवाज , कसाही असो तो.. मी माझ्या आवाजात गाईन ..

ती पुन्हा त्यांच्या नेहमीच्या जागेवर गेली , बेडूक कडाडला , "हि काही वेळ झाली यायायची ?" त्यावर कोकिळा म्हणाली , "धन्यवाद , आयुष्यातला सर्वात महत्वाचा धडा शिकवण्यासाठी ! "....एवढे बोलून ती उडून गेली ...  बेडकाला काही कळेना.... ती उडून गेली आणि स्वतःच आयुष्य मजेत घालवायला लागली .....

------

I had always wanted a happy ending to that beautiful poem we learnt it school and hence the blog!