The resolution factor!

Yes the resolution.. So I was wondering about the old movie techniques. So you have 1000s of pictures and you are moving them at a speed that the viewer doesn't even notice that these are different pictures. So its actually the limitation of human eye that we do not recognize the difference.

That made me think the world might be completely different for a species with a different resolution.. What if they see what we don't! Or may be we see what they don't! The unknown/unknown phenomena!

May be a lot of things are happening around me and I don't notice that. I discount those in m decisions and may be those are the important once!

Hmmm something to really ponder upon

The overhyped phenomena of frustration

Every single time I have spoken to someone over 45 (wink) , I have always realized one thing , Frustration  is an overhyped phenomena!!

So now that I think back , I have come to realization that the frustration is definitely overhyped!  Am I a sage who is never frustrated ? I wish!! But I am equally frustrated about a million things...

Working in a challenging and demanding field, its very easy for anyone to just be frustrated and blame it all on the company, boss or even destiny for that matter... I believe its the simplest way to feel better about the situation. Trust me , I have blamed all the above mentioned entities and a million more for the frustration! Apart from temporary "victim" feeling, I haven't made any difference..

I have been fortunate enough to have amazing bosses and wonderful mentors. Pankaj has taught me one thing and I must say one of the most important lessons :) .... "Look beyond frustrations" ... Might sound very very simple to read but think about it.. Having an ability to look at any circumstances keeping the frustration piece aside is very very difficult! I think it will be life saver...

Some of us have a tendency to say "Its just the way today's world is! The jobs have changed , life has changed etc etc.." But when I listen to my parents stories, my grandparents stories.. May be the world hasn't really changed. Its the perspective that has changed!

So  next time if you are frustrated and want to scream in the traffic, quit your job , yell at the rude lady at the kiosk , throw your phone etc etc ...Just a friendly reminder , the frustration is your attitude of looking at the situation...May be the action will help but not always!

(Trust me this is coming from my most frustrated self!!)

वादळ !

गेले कित्येक तास मी वादळ अनुभवतीये … न शमणारं …. न संपणारं …. जणू निसर्गाच्या सामंजस्याचा फुटलेला बांध !
जणू काही त्याच्या असह्य वेदनांना फुटलेला कंठ …. अखंड थयथयाट … तप नु तपे जपलेल्या , शमवलेल्या भावनांना मोकळं करून दिलेलं रान … त्याचे हि प्रश्न असतील कदाचित …. काही अनुत्तरीत ! त्याचीची होत असेल घुसमट …. न सुटणाऱ्या प्रश्नांनी आणि नव नवीन आव्हानांनी …. कितीही मोठं असलं तरी त्याचही मन आहे …. दुखावलं जाणारं … त्याचं सुद्धा काळीज आहे … चिरत जाणार…. सुकले असतील त्याचे ही अश्रू ….आणि म्हणूनच हे तांडव …. न संपणारं !!

The sine wave

Yes the sine wave. I recently had an interesting discussion with a colleague on the nature of one of our projects. We are experiencing frequent highs and lows and are caught up in the drama of the sine wave. We both agreed on this but decided to take it a level above.

Instead of getting into the drama of highs and lows, why not be the central axis and limit the drama!
And thats where it occurred to me , this is true every where...

Generally the experiences we have are like sine waves , the frequency might vary but its never low forever and never high forever. The whole struggling piece comes from sliding on the curves through highs and lows...Just imagine being at the central axis and looking at the curves! It will be amusing!

Wow its so easy to write but when I think about it , it is extremely difficult to follow! 

The Pie is fixed!! ??

Yes , The Fixed Pie thinking. Its so easy to get into a trap of fixed pie thinking. We want something and we believe its limited and if someone gets some share of it, we get the rest!

Well we all are stuck in the fixed pie thinking all the time and forget the abundance life has to offer!
Just imagine for a moment , just not getting a limited share, more than that just not having any pie!

Although we all know about the concept and claim that we are inline , most of the time its not applied...



(PS : I have had enough debates on the existence of fixed pie and getting our share, I haven't managed to convinced people yet :( )

या आठवड्यात मी फ्लाईट मध्ये "अमेरिकन निन्जा वॉरियर " नावाची सिरीज बघत होते … त्यात काही अवघड stunts करायचे असतात आणि जो कोणी ते सगळे पूर्ण करेल तो ANW (American Ninja Warrior)
बनतो . त्यात एक stunt आहे कि एका फळीवर एक कापड लटकलेल असत … ती फळी एक २० फुटांवर असेल जमिनीपासून …. ते कापड दोन्ही बाजूंनी लटकत असत …आता त्या कापडावर लोंबकळत पुढे यायच आणि मग खाली उडी मारायची …. खूप लोकांना जमला नाही हे … कापडावर लोम्बालात सगळे पुढे आले त्यापुढे किनालाही जाता येईना … मग एकाने ते पार केला ! आणि त्याने बाकीच्यांपेक्षा एकाच गोष्ट वेगळी केली होती … त्याने उडी मारताना दोन्ही हात सोडले ! मग माझ्या डोक्यात सुरु झाल नेहमीच विचार चक्र  !

एखादी गोष्ट आपण जर पूर्णपणे झोकून देऊन केली नाही तर ती नीट  होताच नाही ! आपण आपलं उडी मारताना एक हात त्या कापडाला धरून आणि दुसरा सोडतो पण अस एक हात सोडून काही काही होणार नाहीये :) दोन्ही हात सोडणं महत्वाच ! ते म्हणतात ना किनारा नजरेसमोर ठेवून कधीच नवीन खंड सापडत नाहीत … तसच आहे हे… 

I always want to take a leap into unknown keeping my eye on the known! Well thats playing safe.  It might take me somewhere but may be not where I want to be! 

--

म्हणायला तर मी एकदम विश्वास ठेऊन उडी मारत आहे पण एका हाताने मी माझ्या वर्तमानाला घट्ट धरला आहे ! अशाने नाही तर वर्तमान नाही तर भविष्य !

:) काय फिलोसोफिकल झालय हे  !

----

जाऊ देत साध्या सोप्या भाषेत , जोपर्यंत संपूर्ण विश्वास ठेवून झोकून देत नाही तोपर्यंत काहीही करणं शक्य नाही … एक हात इथे , एक हात तिथे केल तर राहणार लटकत !!

आजचा भविष्य !

भविष्य जाणून घ्यायला आपल्या सगळ्यानाच आवडेल ना ! आज माझ्या आयुष्यात नक्की काय होणार , या आठवड्यात काय होणार , या महिन्यात काय होणार , या वर्षात ! काय मज येईल … कधी काही surprises अन unknowns चा कंटाळा येतो !

मग राशीफळ वगैरे बघणं सुरु करतात सगळे …. कधी काम करू नये कारण शनि असतो , कधी मंगळ तरी कधी अजून कोणी ….


माझा ज्योतिष शास्त्रावर विश्वास आहे कि नाही हा मुद्दा नाहीये , पण हे ग्रह तारे वर बसून आपल्या वायटावर उठतील असं काही मला वाटत नाही …. काही गोष्टी काही वेळी करू नयेत हे ठीक आहे पण रोजच आपल्या मागे कोणी कोणी सुद्धा लागत नाही …

आजच बघितला एकाने लिहिला होतं … "The stars and planets will not affect your life in any way! "

अर्रेच्च्चा हे तर सगळ्यात उत्तम भविष्य झाल! म्हणजे थोडक्यात आज तुम्ही जे काही कराल त्याव्ह्या निकालावर कोणत्याही घरह किंवा तार्याचा परिणाम नाही !! म्हणजे तुमची मेहनत आणि त्याचं फळ !


चला म्हणजे आजचा दिवस उत्तम आहे! काळजी करण्याचे काही एक कारण नाही !

The logic behind Hope

I keep getting myself into trouble with sch discussions, especially with people who are very very logical!

This week, once again I found myself arguing about being logical and being emotional!

So here I start again, this time I stuck to one point. The logical factor behind hope!

How is hope logical. One needs hope to go on, in dark situations. One needs hope when one has been walking in the dark tunnel for a long time. Unless there is no hope, you cannot continue.. And the "hope" isn't really a logical thing. Its more of an assurance that there is still a chance. I can still manage to survive the storm..
Being hopeful might not be very easy. But who wants easy all the time?

So after my speech, the other person responded

No, in order to survive difficult situation, you need to logically define a way to come out of it. You need to have faith in yourself , you need to be able to think straight and remove the emotional factor out of it.

Well this isn't wrong , but we are emotional species. So how do we remove the emotional factor.


Aren't we saying the same thing! Logic is not equal to emotion isnt true always. You can be "logically emotional" or "emotionally logical"!

Anyways , we will continue fighting again when we meet next time. :)

मागच्या आठवड्यात मेक्सिको ला गेले होते… आणि माझ्या खूप जवळच्या मित्रांना भेटले … कार्लोस आणि औरोरा … आम्ही तिघ वर्षभरा नंतर भेटलो आणि यावेळी मेक्सिको मध्ये ! खूप खूप मस्त वाटत होतं ….

कार्लोस च्या आजी -  आजोबांना भेटले , त्यांची भाषा मला समाजात नाही आणि माझी त्यांना ! पण ज्या आपुलकीने आणि प्रेमाने ते माझ्याशी बोलत होते, त्यामुळे भाषा खूप महत्वाची वाटलीच नाही …. कदाचित त्यांनी बोललेले शब्द कळत नव्हते पण त्यांना काय म्हणायचं हे समजत होतं !!

खरच  एवढ प्रेमाने बोलत होते कि काही न कऴता सुद्धा त्यांच्याशी बोलावसं वाटत होत , त्यांच ऐकावस वाटत होतं … लिहिता येणार नाही नीट पण सुंदर अनुभव होता !

वक़्त मिला तो सोचेंगे

वक़्त मिला तो सोचेंगे

कुठे चाललीये मी , कुठे धावतीये मी …
काय करतीये मी , कोण आहे मी
वक़्त मिला तो सोचेंगे !!


क्षणां- क्षणांनी आयुष्य पुढे जातंय …
नक्की काय काय बदलतंय ?
वक़्त मिला तो सोचेंगे !!

या घाईगर्दीत , कित्येक माणसं हरवली
कितीतरी नाती विसरली , नक्की काय गमावल ?
वक़्त मिला तो सोचेंगे !!

त्या टेकडीवरच्या गप्पा, मावळणारा सुर्य
खळखळून हसण , नक्की कुठे गेल ते ?
वक़्त मिला तो सोचेंगे !!


हा नवा प्रवास , संपवायची घाई …
पण नक्की दिशा मात्र कोणती घ्यावी ?
वक़्त मिला तो सोचेंगे !!


मनातल्या मनात राहिलेले विचार…

कधीही न व्यक्त केलेल्या भावना … 

बोलायचे राहून गेलेले शब्द … 

अस्ताव्यस्त पसरलेले विचार… 

पण उत्तर एकच 

वक़्त मिला तो सोचेंगे !!

-----------

Arkansas !

This long weekend, we went to Arkansas. It was a relaxing and fun weekend.
The most important thing is there was no coverage at most of the places! Its so different when you are absolutely not connected! And most importantly none of the other folks are not connected! :P

It was just beautiful, a great view from the cabin..Although it wasn't the best time due to tornadoes, crazy rains and storms..

The trails , family owned local restaurants , card games, music , photography and so on..

On our way back , we were passing through tornado zone. OMG formation of a live tornado in front of your eyes!! Thats "cant explain" !!

---
Your path to destiny is all yours..I can't walk that road for you.. Sometimes neither with you.. You will have to be alone sometimes.. You will be surrounded with people who can walk with you...
You might be with someone who will walk the road for you...You will still be covering that path...
Sometimes you would want to be alone and you wont be able to.. Sometimes you will be striving for a company and you will find yourself alone..

Any which ways walking continues..

Sometimes you are frustrated...Sometimes you will be exhilarated..Sometimes you would love the journey so much that you would want to walk forever...Sometimes you would just want to finish the journey of thousands of miles in seconds...The time is ticking at its own speed. Fortunately we have no control over it..
---

Feeling inspired ! Sometimes good movies touch you to the core! Feeling influenced!

--

Go KKR!

For the first time ever, I went to watch a live cricket match.. Honestly I absolutely do not follow cricket. I didn't even know the players from the teams.. But we had a lot of fun! We were supporting KKR. And guess what we won!! The match was KKR Vs KXIP..

The super crowded stadium.. Religious fans! Waves...Superb energy! Its a must experience for all. There is so much fun at the stadium.. Most importantly the noise! OMG people just go crazy!!

(LoL I was one of them! I was a contributor too) 

The emotions are real..very very real... When people cry , when people are happy and celebrating, when they fight with other fans! 

Cant wait to watch a match where India plays Australia or England..

Cinderella : Once Again

I must say, showing the same story would have been a great challenge ! But the director has done an excellent work. Although the story is same , the movie is beautiful. Its a visual treat.

The story has been around for centuries and has been evolving since then. The Cinderella story , a dreamlike romance , a happy ending. The perfect Happily Every After , the prefect couple.

  

---

The story is about a girl. Her loss , he life , her love.. A story of true courage and kindness. A story that tells us we must be kind to all and must have the courage to say what needs to be said and do whats right.Not leaving everything to destiny , not giving up on the person you love.

Ella who loses her mother at a very young age. Learns to cope with her life and live it. To add to the suffering , her father remarries and she is gifted two sisters and a "loving" mother. Soon after the second wedding , her father passes away.

Now as Ella is growing up, she is treated as a servant. She is given all the household work. Luckily Cinderella got busy and had no time to weep. She keeps thinking about her parents , but now they are a distant memory to her. She tries to remember them. Lives those happy moments again and again in her mind.

One day when her tolerance ends and it gets unbearable, she rides her horse and get in to the jungle. Coincidentally on the same day the Prince is hunting. She gets really really angry and rides her horse. Coincidentally she meets the prince. She tells him that he should be kind to the Reindeer he is about to hunt. He says that what everyone does. Its a common practice, but she politely tells him, "Have courage to do the right thing. Just because its been done or a lot of people are doing it , its need not be the right thing. "

After this short encounter she disappears. The prince keeps thinking about her. He cant get her out of his mind. 

This short encounter connects them. Both of them know in their hearts that , there is more to it. This cant be it. There has to be more. The instant connection they had cannot end like this. They have a strong sense of belonging to each other. May be it is love at first sight? or may be its like building castles in the air..

On this end Ella gets busy with the household work but on the back of mind , she is thinking about the charming prince. (As of now she is unaware that he is actually a prince). The other end the king is on his deathbed and wishes that the prince marries a princess and not a commoner. But prince who genuinely loves his father, tells his father that although he loves him but would like to pursue his love too. So he announces a royal ball and invites all the maidens in the kingdom. 

On this end Ella is very excited about the ball too. She decides to wear her mothers dress and go to the ball. Her dreams are shattered when her step mother ruins her dress and tells her not to go.

Now the royal ball commences. Beautiful princesses from around the world , all maidens from the kingdom enter the royal hall. But the prince is looking only for the girl he had met. He is looking for only those eyes. On the other hand, Ella is crying alone at the house. And this is where magic happens , her fairy godmother transforms her , creates a carriage and asks her to go to the ball.

The moment Cinderella enters the royal ball , the prince knows who she is. Both of them feel the love they have for each other. Without saying even a word , they just know. They are just being in the moment. The time stops and they are just dancing to their heart's tunes. They lose the track of time. 

But the spell will end at midnight. Cinderella has to get back. While running back from the palace , she forgets her shoe on the stairs.

Now the prince has just one shoe. He makes sure that his troops search the entire kingdom and find the girl. The shoe travels across the kingdom but it doesn't fit anyone.Finally there is only one house in the forest is left.

There is someone in his troops who doesn't want the prince to find the love of his life. His chief who is aware of Ella and trying to hide her. But the prince is determined , and when he sees that his chief is not cooperating , prince disguised as one of the soldiers reveals his real identity and gets the girl trapped in the attic.

Now when his soldiers go to the attic , Ella's stepmother tries to scare Ella and asks her to stay away but Ella has the courage to deny it and goes to the prince.

Finally the prince finds Ella and this is just the beginning of happily ever after!

---

Cinderella a story of courage, determination to pursue the love at first sight , doing whatever it takes to meet the love of life with a little magic !

consciousness.dat

वासंसि  जीर्णानि यथा विहाय नवानि गृह्णाति नरोपराणि। 

तथा शरीराणि विहाय जीर्णान्य न्यानि संयाति नवानि देही। 

गीता , अध्याय २ रा श्लोक २२

सांडूनिया जर्जर जीर्ण वस्त्रे 

मनुष्य घेतो दुसरी नवीन 

तशीच टाकुनी जुनी शरीरे 

आत्मा हो घेतो दुसरी निराळी 

गीताई , अध्याय दुसरा , श्लोक २२

----

गीतेतल्या या श्लोकात सांगितल्याप्रमाणे आत्मा अमर आहे , तो फक्त शरीरे बदलतो , त्याप्रमाणे इथे कुणालाही मरण नाही … 

याच आठवड्यात मी आईसोबत "चापि " नावाचा सिनेमा बघितला … ह्या सिनेमात देव पटेल एक थिंकिंग रोबॉट (चापि ) बनवतो … A robot with consciousness..  अगदी लहान मुलासारखा , तो सर्व काही शिकत असतो …  हा चापि खरा तर एका माणसासारखाच असतो फक्त त्याच शरीर हे धातूचा बनलेल आहे … 

अमर , ज्याला अंत नाही असा तो चापि ! कारण एखादा शरीरच भाग बिघडला तरी तो पुन्हा पुन्हा दुरुस्त करता येऊ शकतो …. त्याला भावना आहेत , तो चांगल्या वाईटाचा विचार करू शकतो … त्याचा हात तुटतो तेव्हा त्याला दुखत नाही पण त्याला भावना आहेत त्यामुळे त्याला रडू येतं … त्याला त्याचे आई बाबा आणि त्याचा निर्माता ह्यांच्याबद्दल असलेल्या भावना … त्याच एका लहान मुलासारखा भाव विश्व … 

खूप विचार करायला लावतं …. गीतेत सांगितल्यासारखं अमर आत्मा आणि बदलणारी शरीरं … 

देव पटेल , ह्या चापिचा निर्माता  देव पटेल , consciousness.dat नावाची file compile करतो आणि ती एका रोबोट मध्ये टाकतो … आणि स्वताचाही consciousness एका दुसर्या रोबोट मध्ये टाकतो , जरीही त्याचा  मृत्यू झाला तरीही तो आहे , एका रोबोट च्या शरीरात का होईना  तो आहे …. त्याचा अस्तित्व कायम आहे !

बापरे …. आत्मा शरीरे बदलतात  यावर विश्वास ठेवणं आणि जेव्हा खरोखर तसा काही (सिनेमात का होईना ) 

डोळ्यासमोर आल कि जे वाटत ते खूप खूप वेगळा आहे !

 

आज एक कोडं ऐकलं ,

"किस चिड़ियाकेँ सरपर पैर होते है ?"  … (KD)

आणि मग माझ्यासारखी माणसं विचार करतात कि कोणती  हि चिमणी ? पण खर उत्तर  तर आहे 

"सब चिड़ियाँ के सर , पर और पैर होते है "!! .......(KD)

खरच छोट्याश्या या प्रश्नाला केवढ अवघड करून टाकलं ! साध्या साध्या गोष्टींना कसा आणि किती अवघड बनवता येईल यात तर PHD मिळवता येईल एवढा काम केलेलं असतं आपण !


फार चिकित्सक वृत्तीने पाहिलं , कि कधी कधी सगळा स्वच्छ नाही दिसत , एखाद्या छोट्या गोष्टीत गुंतून जाऊन डोळ्यासमोर असलेली एवढी मोठी गोष्ट दिसेनाशी होते … पूर्ण वाक्यावर लक्ष दिलं असतं , तर लगेच कळलं असतं  ….  पण आपण generally  जी गोष्ट आवडत नाही किंवा खटकते त्यावर सगळ लक्ष केंद्रित करणार तर मग जस आहे तस कस काय दिसणार ?

अगदी नवीन लोकांबद्दल मत बनवताना सुद्धा असंच , जी गोष्ट आवडत नाही किंवा खटकते त्यावरच कशाला 

सगळा focus ? कदाचित तो गोष्ट सोडून १०० अजून चांगल्या गोष्टी असतील त्या माणसात !


प्रत्येक जण माझ्या ऑफिसमध्ये काय वाईट आहे यावर चर्चा करणार , अर्रे पण कदाचित ४ वाईट  गोष्टींबरोबर  ४००चांगल्या गोष्टी सुद्धा असतील , त्याच काय ?

आता यात मी काही नवीन सांगतीये का ? तर अजिबात नाही … शब्दांमधे किंवा स्वतःच्याच मतांमध्ये अडकून बघत राहिलं तर सगळ आहे तस दिसणं अवघड आहे , नाही का ?

-----------------------------

Troubleshooting!

I am involved in a lot of troubleshooting as a part of my job profile. Pure technical troubleshooting. Its time consuming but adventurous ! I love the challenges it has. Last week we had a troubleshooting going on almost for the entire night. It was funny though! Would like to explain it in simple terms 

कधी कधी आपण काही basic assumptions मांडतो … म्हणजे जर "गायत्री शिरुरे " या नावाने माझ्या नावावर पत्र आल , तर ते कुणीतरी मला पाठवलेल आहे ! आता कोणीही विचार करेल , ह्यात सांगण्यासारखा काय आहे … पत्रच तर आलय आणि तेही तुझ्याच नावाने ! पण एक समजलंय मला , कि जस माझ्या पत्त्यावर आलेल , माझ नाव असलेलं पत्र मी वाचेन… पण  तसं सगळी लोकं नाही करत !

तर आम्ही सुरु केलं काम साधारण रात्री ९ वाजता … आता सगळ काही अगदी व्यवस्थित होत होतं … एकदाही एकही चूक नाही… मग आम्ही प्रत्येक तुकडा  वेगळा वेगळा तपासून पहिला … तरीही चूक नाही !

मग आम्ही एका दुसऱ्या व्यक्तीला विचारला , तू कस टेस्ट केल होत ते 

तो म्हणतो (सकाळी ३ वाजता !)

आता जर माझ्या पत्त्यावर पत्र आल आणि त्यावर माझा नाव असेल आणि मला ते अपेक्षित नसेल तर ते मी न वाचता फेकून देईन ! किंवा मी म्हणेन कि तो मी नव्हेच !!

आता यावर मी काय म्हणावं तेच मला सुचेना ! फक्त हसून हसून वेड  लागायची वेळ आली होती ! आणि कानाला खडा ! अजिबात पुन्हा कोणतही assumption , basic म्हणून वापरणार नाही !!

:) :) :)

वेडं मन

खरच मनाच्या गोष्टी त्यालाच कळतात !

वेडं माझ मन , काय कळतंय त्याला ?
वेड्या या जगात ते सुद्धा वेडावलं !
वेडे विचार , वेडी स्वप्न , वेडे श्वास …
वेडे शब्द  आणि वेड्याच  भावना …

वेडी गाणी म्हणणार…
वेड्या तालावर नाचणारं …
आपल्याच तंद्रीत असलेलं
कधी माझ आणि कधी माझ्यापासून खूप लांब … माझ मन

वेडावलेल्या मनाला शहाणपण नको
आणि नकोच बाहेर यायला त्याच्या जगातून
असच रमूदेत स्वप्नांच्या दुनियेत …
खेळत बागडत , हसत आणि ….

मला न वाटे भय उंचीचे..

तर तिथून पडल्यावरचे भय मला!
(आता यात उंचीचा काय दोष )

मला न वाटे भय जळाचे

तर बुडेन का मी त्यात वाटे मला

बुडण्याच्या भीतीला पाणी जबाबदार का?

मला न वाटे भय प्रयत्नांचे 

तर भय असफल होण्याचे
या भीतीने मी प्रयत्नच करणार नाही का?

मला नाही भीती भविष्याची
तर त्यातल्या नको असलेल्या गोष्टींची


खरच भय इथले संपत नाही..

थोड विचित्र वाटेल वाचायला पण खरच , आपण फार छाती ठोकपणे शूरवीर असल्याचा दावा करत असतो , आणि नेमका प्रसंग आला कि फुस्स ! खरा तर आपण प्रयत्नच करत नाही निर्भीड होण्याचा !

आपल्या सारखी लोकं , कशा न कशाला घाबरूनच (आणि तेही उगीच ) चालत राहतात …. अर्रे किती वेळ आपण असाच घाबरणार ? आपल्या मनाला असाच गोंजारणार ? कधीतरी एकदम बिनधास्त राहूया !

येऊ देत , बघू काय होईल ते… जमला तर ठीक, नाही तर दुसरा काही तरी बघता येईल

एक घर पत्त्यांच

काही घर अशीहि बनतात … पत्त्यांची ! बाकीच जग काबाडकष्ट करून ,जीवाच रान करून , पै पै जोडून स्वप्नांच घर बनवण्यात आयुष्य घालवतात ! 

एका माणसाची गोष्ट , त्याच घर दिसायला पत्त्यांच असेल कदाचित , वर्षा दोन वर्षात त्यानं जगातला सर्वात सुंदर  महाल बनवला …  तो महाल बनवताना काही विटा फुटल्या , काही चांगल्या काचा मुद्दामून फेकून दिल्या … तो महाल बनविण्याची जिद्द आली  फक्त एक घर नाकारल्यामुळे … हो …. एक छोटस घर नाकारला होता … ते घर अगदी त्याचाच होतं , खूप कष्ट केले होते त्याने त्या घरासाठी , पण तरीही ते नाकारला गेला…. आता या नाकारातुन निराश होण्यापेक्षा त्याने जिद्दीने , त्याला ज्यांनी तुच्छ मानल होत , त्यांच्या नाकावर टिच्चून महाल बनवला … कुणाच्या ध्यानी मनी सुद्धा नव्हतं कि हा माणूस महाल बनवेल ! हो पण त्याने बनवला … जिद्दीनं , मेहनतीनं  , कपटानं … आता त्याने जे केल , ते नैतिक दृष्ट्या किती योग्य आणि किती अयोग्य याबद्दल मला माहित नाही , पण मला दिसतीये ती त्याची जिद्द … शांतपणे पराभव आणि अपमान पचवण्याची शक्ती … एखादी गोष्ट मिळाली नाही म्हणून खचून न जाता अजून जिद्दीने प्रयत्न करण्याची तयारी … 

आता तो त्या महालात आहे … पुढे काय होईल त्याच ? तो या मिळालेल्या यशान हुरळून जाइल? त्याचं हे पत्यांच घर वाऱ्याच्या एका झुळुकेन कोलमडून जाइल ? का तो नवीन ध्येय ठेवेल ?  लवकर बांधल तरी त्याचं घर पत्त्यांच नाही हे सिद्ध करेल ?

--------------

This is based on what I feel about House of cards...I am desperately waiting for season 3!

स्वातंत्र्य : मर्यादित

लोकमान्य : खूप सुंदर बनवलेला सिनेमा आहे … सुबोध भावे चा काम वाखाणण्याजोगा आहे … एकंदरीत सगळं खूप छान जमून आलय …

टिळकांची famous वाक्य तर खूप छान घेतालीयेत … स्वराज्य हा माझा …. किंवा केवढा हा ईंग्लंड देश … हि आणि अनेक वाक्य …  टिळकांची ठळक भाषणं मस्त घेतालीयेत

मला एक concept खूप भावली … स्वातंत्र्याची : मर्यादित स्वातंत्र्याची !

स्वातंत्र्य मर्यादित अस … अगदी पिंजर्यातल्या पक्ष्यासारख. … कदाचित त्याला माहीतच नसत कि स्वातंत्र्य काय असत ते … त्याच्यासाठी कदाचित अन्न , तो पिंजरा हेच स्वातंत्र्य असेल … मोकळ्या आकाशात उडण म्हणजे काय हे माहीतच नसेल तर त्याला बंदिवास म्हणजे सुद्धा स्वातंत्र्यच वाटत असेल …

अमर्याद स्वातंत्र्य म्हणे स्वैराचार का ? माहित नाही … आपण मिळालेल्या स्वातंत्र्याचा कसा वापर करतो त्यावर ते अवलंबून असेल … हे मर्यादित स्वातंत्र्य काही परकीय सत्ता किंवा राजे/ राजवाडे यांच्यापुरतच लागू होत असा नाही … तर आपल्या नात्यांमधला स्वातंत्र्य , आपल्या नोकरी मधल स्वातंत्र्य … पण सगळा मिळतंय म्हणून किंवा काहीही बंधने नाहीत म्हणून मनाला यॆइल तस वागणं म्हणजे स्वातंत्र्य का ?


व्यक्ती स्वातंत्र्याच्या नावाखाली सगळी बंधन धुडकावून लावावीत का ? आणि कोणती बंधने म्हणजे स्वातंत्र्य ?

अनेक प्रश्न डोक्यात येतायत … या प्रश्नांना उत्तरे असतीलच असा नाही … किंवा हे प्रश्न योग्य असतील असाही नाही …

असाच थोडासा प्रकट विचार …

पोस्टाची गम्मत !

आपण पुणेकर नेहमी स्वतःची स्तुती करत असतो ! आपला वागणं , टोमणे , पाट्या वगैरे वगैरे …

ह्या वेळी मला पोस्टामुळे खूप वेगळा अनुभव मिळाला … This time I was on the other side of the table :(

तर आता जर नाट्यमय किस्सा

मी पोस्टात गेले होते , बाबांनी काही काम सांगितल होतं आणि ते माझ्या साहिनेच होणार होतं !
मग बुधवार सकाळी १० वाजता मी गेले पोस्टात … पहिली गोष्ट , एवढ्या कोपर्यात आहे ते ऑफिस , कि मला दिसलाच नाहि आत कुठून जायच … आत गेले तर ऑफिस फक्त आतली लोक बसतील एवढी खोली होती आणि मी आणि माझ्यासारखी बाकीची लोकं बाहेर उभी होती !

मग खूप वेळाने , साधारण ५० मिनिटांनी माझा नंबर आला आणि मी माझा काम काय आहे ते सांगितल… त्यांनी एक फॉर्म दिला , जो भरून त्यांना परत द्यायचा होता … मी फॉर्म भरला , सही केली आणि काकूंना कागद दिला … काकूंनी हातानेच तिथे जाउन बस अस सांगितल… तब्बल २५ मिनिटांनी मला काकूंनी पुन्हा बोलावलं आणि म्हणाल्या कि अजून एक address proof लागणार आहे , आता मी जेव्हा पहिल्यांदा विचारला होता , काय काय लागता तेव्हा काकू म्हणाल्या आधार कार्ड पुरेस आहे… आता ५० + २५ मिनीट थांबल्यावर अजून एक address proof. मग मी आईला  फोन केला , ती driver काकांना पाठवणार होती वीज बिल घेऊन …. आता माझ्या कडे  २ address proofs होती … मी काकूंना ती दिली … तर काकू म्हणाल्या कि फोटो सुद्धा लागतो …. ह्यांना सगळं एकत्र सांगायला काय झाला होत ?  मग आता पासपोर्ट चा फोटो आणायला पुन्हा कोणाला तरी सांगणार ? एव्हाना १२:२५ झाले होते …आणि १ वाजता पोस्ट बंद होणार :( ….

मग मी एक सेल्फी काढला , आणि जवळच एक प्रिंटींग च दुकान होत… तिथे गेले , त्यांना तो फोटो इमेल केला … मग काकांनी हळू हळू आपला वेळ घेत , एक एक अक्षर type करत इमेल उघडला …. आणि त्यांना म्हणल कि मला एक पासपोर्ट च्या आकाराचा फोटो हवा आहे …. काका म्हणाले आमच्याकडे फक्त a३ कागद आहेत… मी म्हणाले कि असू देत तरी मला एकाच फोटो हवा आहे… तर काका म्हणतात कि असेही तेवढेच पैसे लागणार आहेत तर जास्त प्रिंट काढून घे… मग ५० एक फोटो येतील …. आता माझ्याकडे फक्या २५ मिनिट उरली आहेत…. मग ते पन्नास एक फोटो मिळाले तर ते फोटो बघून काका म्हणतात , background काही बरोबर नाही …. आता माझ्याकडे अजिबात वेळ नवता चर्चा करायला आणि काकाची माझ्या फोटोवर विशेष टिपण्णी सुरु …

मी कशीबशी तिथून निघाले आणि धावतच पुन्हा पोस्टात गेले… आता माझ्याकडे त्यांनी मागितलेल सगळ होता … आता जर काकूंनी काही अजून आन अस म्हणाल असत तर …

मला बघून त्यांनी पुन्हा हातानेच खूण केली ये म्हणून …. एक बरं झाला कि पुन्हा थांबायला लागल नाही …
आता एक ला १० मिनिटे कमी होती …

मला वाटल चल एकदाच काम झाल…. पण काकू मला म्हणतात तुझ हस्ताक्षर खूप खराब झालाय … जुनी सही आणि नवीन सही जुळत नाहीये … आता तर कहर झाला ! १२ वर्षांपुर्णी केलेली सही आणि आजची सही यात फरक येणारच ना?

त्या म्हणाल्या मी हे काम करू शकत नाही , सही जुळली नाही तर ….पुन्हा फॉर्म भरावा लागेल आणि आता एक ला ६ मिनिटे कमी होती ….  मग मी पुन्हा फॉर्म भरला आणि त्यांनाच विचारला कि जुना नमुना दाखवता का ? त्यांनी चिडून ती जुनी सही दाखवली आणि मग मी ती सही केली … आता एक ला २ मिनिटे कमी होती … जर आता हे काम झाला नसता तर …… पण नशिबाने त्यांनी माझा काम पूर्ण केल ….


हुश्श …. एकदाची बाहेर पडले त्या पोस्टातून

अर्धविराम

हो , मी  थांबत आहे पण पुन्हा प्रवास करण्यासाठी … हो मी थकले आहे, पण अजून संपलेले नाही … 

हा अर्धविराम आहे , पूर्णत्वाकडे नेणारा … 

पुन्हा एकदा उठण्यासाठी ताकद जोडणारा … वादळामुळे झालेल्या नुकसानाची डागडुजी करण्यासाठीचा…

कदाचित जगासाठी संपले असेन मी , कारण त्यांना दिसतीये स्तब्धता …. पण हा विराम म्हणजे फक्त काही घटकांची स्तब्धता…. काही सेकंदांच मौन…. आणि काही क्षणांसाठी रोखलेले श्वास …. डोळे उघडून अनुभवायचाय जग … पुढच्या प्रवास आधी … अर्धविराम , कारण काही क्षण फक्त स्वतःसाठी …. स्वत्वाची जाणीव करण्यासाठी …. आणि याच जोरावर पुढील वाटचालीसाठी …. रक्ताळलेल्या पायांवर  नाल  ठोकण्यासाठी … पुन्हा एकदा उंच उडी घेण्यासाठी … 

ह्या क्षणिक विश्रान्तिनेच तर लंच पल्ला गाठण्याची शक्ती मिळते …. ह्याच वेळी नवीन कल्पना सुचतात … काही जुन्या गोष्टी चेहऱ्यावर हसू उमटवून जातात … काही आठवणी डोळ्यात पाणी आणतात 

अर्धविराम , काही क्षणांचा