एक तारा तुटलेला..

मधे एक कविता वाचली..बहुतेक हरिवंशराय बच्चन यांची आहे

खूप सुंदर वाटली मला..आणि त्यावरून जाणवलं , एखाद्या गोष्टीकडे बघण्याचा दृष्टीकोन कदाचित त्या गोष्टीपेक्षा सुद्धा मोठा किंवा महत्वाचा असू शकतो..तुटत्या ताऱ्याला बघून डोळे मिटून काही तरी मागणं या पलीकडे आपण त्या ताऱ्याचा विचार सुद्धा करत नाही..पण या कवितेत त्यांनी लिहिलंय..

                                                          यह परवशता या निर्ममता 

                                                          निर्बलता या बल की क्षमता

                                            मिटता एक, देखता रहता  दूर खड़ा तारक-दल सारा..

                                                              देखो टूट रहा है तारा..

आणि आपण त्याच तारक - दलाच्या त्या ताऱ्याला न वाचवण्याच्या दुःखावरती आपल्या इच्छेचे महाल उभे करतो..ती कविता वाचून मला इतकं वेगळा वाटलं होतं..त्या पडणाऱ्या ताऱ्याकडे बघायचे हे किती दोन वेगळे दृष्टीकोन..तसं बघायला गेलं तर अगदी प्रत्येक गोष्टीबद्दलच हे लागू होतं..

एखाद्या प्रश्नाकडे किंवा समस्येकडे प्रत्येक जण वेगळ्या अर्थाने बघतं..माझा एक मित्र आहे, त्याच्या बोलण्याचा अर्थ लावायचा प्रयत्न केला तर तो फक्त एक वाक्य म्हणतो "As you take it"..खरच जर समजा आपल्या समोर आलेल्या परिस्थितींना बोलता आलं असतं तर त्याही तेच म्हणाल्या असत्या..

सीमा , मर्यादा, boundaries, limitations

सीमा , मर्यादा काय मस्त शब्द आहेत ना..

खूप दिवसांनी या ओळी आठवल्या मला

खळ खळ धावत फेसाळत हा सागर उसळुनी येतो 

मर्यादांना उल्लंघुनी नव आव्हाना घेतो

मर्यादा पाळण्यासाठी का त्यांचं उल्लंघन करण्यासाठी? मला नक्की काय ते कळतच नाही कधी कधी..

हे अगदी सातवी आठवी मध्ये आई बाबा म्हणायचे तसं झालंय..कधी म्हणायचं तू लहान आहेस अजून आणि कधी म्हणायचं आता मोठी झालीयेस तू ..

खर तर ते आत्ता सुद्धा असं म्हणतात..काय ते ठरवायला नको का त्यांनी..

मर्यादांच पालन करणाऱ्या रामाची आपण पूजा करतो आणि सगळ्या सीमा ओलांडून पलीकडे जाणार्या संत मीरा बाईंची सुद्धा!! 

थोडं विचार केला तरी बर्याच वेगळ्या गोष्टी समोर येतात..मर्यादा या पार करण्यासाठीच तर असतात.. जर जगात राष्ट्रांच्या सीमा नसत्या तर कोणी कोणावर 

राज्य करण्याचा प्रश्नच आला नसता.. ती सीमा होती म्हणून कोणीतरी ती ओलांडून जग जिंकायला निघाला...जर चौकटी आखलेल्या नसत्या तर त्या चौकटीबाहेर जाऊन 

काम करणारी लोक पण नसती का?

 These days people are not talking about thinking outside the box. They are talking about thinking as if there was no box!!

No limitations..No boundaries..These limitations might be mental blocks that have created invisible fences or may be true physical limitations(there are not many these days!!).. 

No one had ever run a mile in less than four minutes, so this was a limitation, boundary, मर्यादा..but then Sir Roger Gilbert Bannister decided to change it. Once he achieved it , surprisingly many people could. It's like he stretched the boundary. When I read Michael Phelps's book No Limits, I had realized that limits are in our mind.

Not in our physical reality ( this word comes from reading Deepak Chopra :) ) 

तात्पर्य काय तर मर्यादा नसतील तर कोणी त्यांना उल्लंघून जाणार नाही आणि सीमाच नसतील तर त्याचा विस्तार करणे अशी काही गोष्टच उरत नाही..